Δελτίο Τύπου για 29/01/14, ώρα 7μμ, στο ΤΙΤΑΝΙΑ

Ο ΣΥΓΑΠΑ στα 12 χρόνια λειτουργίας του ανέδειξε τα προβλήματα του ενός εκατομμυρίου διαζευγμένων ζευγαριών στην Ελλάδα. Επεξεργάστηκε 35.000 προβλήματα των μελών του (άνδρες-γυναίκες). Εξάλλου, πιστεύουμε οτι το πρόβλημα είναι συνολικό και δεν αφορά μόνο άνδρες και για τον λόγο αυτό, τα μισά μέλη του Διοικητικού μας Συμβουλίου είναι γυναίκες.

Με επιστημονικό τρόπο δείξαμε το δρόμο ώστε να μη καταστραφούν τα παιδιά των διαζυγίων, να υπάρχει κοινωνική πολιτική για τα διαζύγια, διαμεσολάβηση, πραγματογνώμονες, κοινωνικές υπηρεσίες στα δικαστήρια και στις γειτονιές ώστε να προβλέπουν και σε περίπτωση δικαστηριακής συνδρομής, να υπάρχει συνεπιμέλεια και οικογενειακοί δικαστές/οικογενειακά δικαστήρια. 

Πριν από την οικονομική κρίση στη χώρα μας, διαπιστώσαμε την ανισότητα, αδιαφάνεια, καταπάτηση ανθρωπίνων δικαιωμάτων και παντελή έλλειψη προστασίας των παιδιών των διαζυγίων και έλλειψη αγωγής/εκπαίδευσης των ενδιαφερόμενων φορέων και ατόμων και έτσι αναλάβαμε το έργο της πολιτείας.

Προ πέντε ετών, αναφέραμε οτι οι πολιτικοί στη χώρα μας δεν επιθυμούν την διευθέτηση του σοβαρού αυτού προβλήματος που μαστίζει τη κοινωνία μας. Η σημερινή κυβέρνηση επίσης, δεν θέλει να συμμορφωθεί στα παρακάτω θέματα:

1) Υπακοή στις τρεις αποφάσεις από τα δικαστήρια Ανθρωπίνων δικαιωμάτων που καταδικάζουν τη χώρα μας

2) Συμμόρφωση στις δικαστικές αποφάσεις διοικητικών δικαστηρίων της χώρας μας που επιτρέπουν την αναγραφή στις φορολογικές δηλώσεις των παιδιών γονέων που δεν έχουν την επιμέλεια των παιδιών τους.

3) Νομοθετική ρύθμιση για Συνεπιμέλεια, Διαμεσολάβηση, Οικογενειακά Δικαστήρια.

4) Κοινωνική πολιτική για τους γονείς/διαζευγμένους σε οικονομικά θέματα.

Παραδείγματα, σήμερα, διατροφών σε πατέρα, εν καιρώ κρίσης:

-Για άνεργο που του έχουν κάνει πλειστηριασμό ακινήτου, με χρέη, για δύο παιδιά 450 ευρώ

-Για δημοτικό υπάλληλο με μισθό 1200 ευρώ και στα υπερχρεωμένα νοικοκυριά, σε ένα παιδί 650 ευρώ.

-Παραπληγικό, με ένα επίδομα από ΙΚΑ 500 ευρώ, το έκαναν κατάσχεση για διατροφή 350 ευρώ σε ένα παιδί

Παρόλο που δώσαμε στη δημοσιότητα τις Γαλλικές και Αμερικανικές διατροφές που είναι της τάξεως των 40-50 ευρώ ανά παιδί, παρόλο που στείλαμε επιστολές σε όλους και δημοσιεύσαμε περιπτώσεις σοβαρές καταστροφής.

Για το ο Δ.Σ., ο Πρόεδρος, καθηγητής, Δρ Νίκος Σπιτάλας (spitalas@gmail.com) www.sos-sygapa.eu, Φράγκων 19 - Θεσσαλονίκη. Τηλέφωνα 2106411977  /  2310524285  /  6942989785

Για τον λόγο αυτό, καλούμε όλους να παρευρεθούν στην ενημερωτική συνάντηση που θα λάβει χώρα, την προσεχή Τετάρτη, 29 Ιανουαρίου 2014, ώρα 7μμ, στο ξενοδοχείο ΤΙΤΑΝΙΑ, Πανεπιστημίου 52.

ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ : Διαβάστε τι σημαίνει το κείμενο που προκύπτει από την ελληνική αλφάβητο ! ! ! Ψυχολογία-συναισθήματα και μαθηματικά

Η ελληνική γλώσσα είναι η τελειότερη που έχει δημιουργηθεί στα χρονικά της ανθρώπινης ιστορίας.

Πρόκειται για μια γλώσσα που έχει κατασκευαστεί με τέτοιο τρόπο ώστε να έχει άμεση σχέση με τη μαθηματική γλώσσα και να περικλείει μια "αφανή αρμονία".

Όπως έγραψε ο Ιάμβλιχος στα "Θεολογούμενα της αριθμητικής" ("Περί δεκάδος" 64-15,20):

"Ακόμα η δεκάδα γεννά τον (αριθμό) 55, ο οποίος περιέχει θαυμαστά κάλλη. Εάν δε υπολογίσεις τα ψηφία της λέξης 'εν' (σ.σ.: ένα) σε αριθμούς, βρίσκεις άθροισμα 55".

Οι πρόγονοί μας δεν χρησιμοποιούσαν ψηφία αλλά τα γράμματα της αλφαβήτουτονισμένα ως σύμβολα αριθμών (π.χ. α΄=1, β΄=2 κ.ο.κ.). Όπως είδαμε προηγουμένως, με αυτό τον τρόπο οι λέξεις μπορούν να αναλυθούν σε αριθμούς σχηματίζοντας τους "λεξαρίθμους".

 Έτσι καθετί προσλάμβανε ξεχωριστή σημασία μέσα από έναν συνδυασμό μαθηματικών και ονομάτων. Για παράδειγμα, ο αριθμός της χρυσής τομής προκύπτει από τους λόγους ΑΠΟΛΛΩΝ : ΑΡΤΕΜΙΣ, ΕΣΤΙΑ: ΗΛΙΟΣ, ΑΦΡΟΔΙΤΗ : ΖΕΥΣ.

 Ωστόσο αυτό που αποδεικνύεται πράγματι ασύλληπτο είναι το γεγονός ότι το ελληνικό αλφάβητο κρύβει μια μυστική επίκληση! Εάν πάρουμε τα γράμματά του και τα θέσουμε στη σειρά, ως δια μαγείας εμφανίζεται μια αρχαία προσευχή που εξυμνεί το Φως και την Ψυχή! Έχουμε, λοιπόν:

 "Αλ φα, βη τα Γα! Αμα δε Ελ, τα εψ ιλών. Στη ίγμα, (ίνα) ζη τα, η τα, θη τα Ιώτα κατά παλλάν Δα. (Ινα) μη νυξ η, ο μικρόν (εστί) πυρός δε ίγμα ταφή εψ ιλών, φυ (οι) Ψυχή, ο μέγα (εστί)!"

Η μετάφραση έχει ως εξής:

"Νοητέ ήλιε, εσύ που είσαι το φως, έλα στη Γη! Κι εσύ, ήλιε ορατέ, ρίξε τις ακτίνες σου στον πηλό που ψήνεται. Ας γίνει ένα καταστάλαγμα για να μπορέσουν τα Εγώ να ζήσουν, να υπάρξουν και να σταθούν πάνω στην παλλόμενη Γη. Ας μην επικρατήσει η νύχτα, που είναι το μικρόν, και κινδυνεύσει να χαθεί το καταστάλαγμα της φωτιάς μέσα στην αναβράζουσα λάσπη, κι ας αναπτυχθεί η Ψυχή, που είναι το μέγιστο, το σημαντικότερο όλων!"

Τη μυστική αυτή επίκληση μαθαίνουμε να κάνουμε όλοι ασυνείδητα από την ώρα που μαθαίνουμε το ελληνικό αλφάβητο! Επίσης έρευνες δείξανε πως οι μελέτη της αρχαιοελληνικής γλώσσας, διευρύνει τον νου!

Δεν είναι τυχαίο, που σε έρευνα Αμερικανών για την τεχνητή νοημοσύνη, διαπιστώσανε πως για να επικοινωνήσουν δύο υπολογιστές μεταξύ τους και να έχουν μία λογική συζήτηση, χρειάζεται να χρησιμοποιήσουν την αρχαία Ελληνική γλώσσα και μόνο!

Τελευταία καταμέτρηση μάλιστα έδειξε πως η Ελληνική γλώσσα συν της αρχαιοελληνικής, περιέχει πάνω από 6.000.000(!) λέξεις και πολλές που ακόμα δεν γνωρίζουμε ενώ π.χ. η Αγγλική φτάνει μόλις τις 40000.

yahoo

SPITALAS Nicolas: Πατέρας: Ποτέ δεν απαρνήθηκα ούτε εγκατέλειψα τα π...

SPITALAS Nicolas: Πατέρας: Ποτέ δεν απαρνήθηκα ούτε εγκατέλειψα τα π...

Gouveris: Papa

Μαμά - Μπαμπάς 1-0

21 Δεκεμβρίου 2012 στις 9:36 μ.μ.

Μια φούστα φτάνει; Δε φτάνει. Δεύτερη δε χωράει όμως. Η  βαλίτσα γέμισε. Εκτός αν κρατάω σακούλα στο χέρι... Όχι δε θέλω. Θα αγκαλιάσω το μπαμπά, δε θέλω σακούλα στα χέρια μου.
 Μπαμπά θα μου πάρεις φούστα τώρα τα Χριστούγεννα; Έτσι θα πω και θα μου πάρει.
 Έχω  και τα φυλλάδια της γλώσσας στην άκρη χωμένα. Ασκήσεις Επανάληψης. Θα τσαλακωθούν. Στο μπαμπά παίζω δε διαβάζω. Λίγο διαβάζω. Πρέπει όμως να τα πάρω. Θα χαρεί. Η μαμά τα βγάζει κρυφά. Μπορεί να βγάλει και τα ρούχα. Μπορεί αντί για βαλίτσα να με δώσει με σακούλα. Μπορεί και χωρίς τίποτα. Σκέτη.
Ο μπαμπάς θέλει τα βιβλιάρια. Θα την έχω μια βδομάδα πρέπει να μου τα δώσεις. Έτσι λέει. Τα βιβλιάρια είναι πράσινα.
Η μαμά βγάζει κάτι φόρμες παλιές. Είναι κοντές. Φαίνονται τα πόδια. Με σφίγγουν.
Που είναι τα φυλλάδια;
Ακούω το μπαμπά, τα πόδια του,  ανεβαίνει τις σκάλες.
Ελένη έλα λίγο στο δωμάτιο. Η μαμά κλείνει την πόρτα και μετά το στόμα
Ο μπαμπάς... χτυπάει το κουδούνι.
Χτυπάει ξανά.
Ελένη καρδούλα μου. Ελένη ήρθα...είσαι μέσα ψυχή μου;  Εδώ είμαι μπαμπά αλλά μου κρατά το στόμα.
Κλαίω.
Ακούω χρίτς χράτς.
Ο μπαμπάς άφησε σακούλα με δώρο...απ'έξω, στην πόρτα.
Ακούω το μπαμπά, τα πόδια του, κατεβαίνει τις σκάλες
Μαμά πάρε το χέρι σου.
Panayiotis Gouveris

Για τον μπαμπά μου

15 Οκτωβρίου 2012 στις 6:05 μ.μ.

Ο μπαμπάς μου είναι βλάκας. Χρόνια τώρα προσπαθεί να πάρει την επιμέλειά μου. Όταν τον βλέπω με σκυμμένο κεφάλι ξέρω ότι το έχασε πάλι το δικαστήριο. Ξέρει ότι δεν θα κερδίσει ποτέ, το ξέρει καλά.

“Άννα ο μπαμπάς κάνει αγώνα για σένα....”. Το ξέρω μπαμπά.

Όμως τώρα ξεκουράσου, φτάνει ο αγώνας. Σου έχω ένα μυστικό. Την επιμέλεια την κέρδισες. Στην δίνω εγώ η κόρη σου. Γιατί εγώ μπαμπά θυμάμαι... Θυμάμαι που δε με αφήναν να σε δώ και έκλαιγα. Θυμάμαι που χτύπαγες το κουδούνι και δε σου ανοίγαν. Θυμάμαι που με έπαιρναν σε άλλες πόλεις και σ έψαχνα. Θυμάμαι που φώναζα μπαμπά και μου λέγαν σιωπή.

Θυμάμαι... και μόλις τώρα αποφάσισα και σου δίνω την επιμέλειά μου. Όμως μπαμπά σε παρακαλώ ας είναι αυτό το μικρό μας μυστικό. Μην το μαρτυρήσεις, τουλάχιστον όχι τώρα. Ας πούμε λοιπόν ότι σου χαρίζω μια μυστική επιμέλεια, κάπως πιο αληθινή από την άλλη την ψεύτικη. Γιατί και να τους το πεις κανείς δε θα σε πιστέψει. Όμως εγώ και συ θα το ξέρουμε.

Και να σου πώ κάτι μπαμπά. Ακόμα και όταν θα με πείσουν ότι είσαι βλάκας, κακός, και πονηρός ακόμα και τότε εγώ μέσα μου βαθιά θα ξέρω ότι είσαι ο ήρωάς μου. Και ας φαίνεται εκείνη την ώρα πως δε θέλω να σε δω. Και ας σε διώχνω από το σχολείο στο διάλειμμα. Τι να κάνω μπαμπά... κάνω και γω αγώνα. Πόσο να αντέξω στα λόγια τους; Κάποια στιγμή πρέπει να τα πιστέψω, για να ζήσω και γω, για να αντέξω. Ξέρεις τι είναι να έχεις λίγο μπαμπά;...

μπαμπά σε παρακαλώ μη με ξεχάσεις και ας σε διώχνω ...

Panayiotis Gouveris

H εφημερίδα μας, τεύχος 16: Ηττημένος γονέας:

http://issuu.com/sos.sygapa/docs/teuxos_16#embed 

http://www.sos-sygapa.eu/index.php?option=com_content&view=article&id=105%3A-16&catid=13%3Aefimerida&Itemid=18&lang=el

Μπαμπάδες με …μητρικό ένστικτο;

Για δεκαετίες οι ψυχολόγοι και οι ερευνητές υπέθεταν ότι το ένστικτο της μητέρας ήταν αλάθητο. Μια έρευνα όμως δείχνει ότι ίσως τα πράγματα να είναι κάπως διαφορετικά.

Σύμφωνα με νέα μελέτη και οι μπαμπάδες έχουν αυτό που λέμε "μητρικό" ένστικτο, αφού μπορούν να αναγνωρίσουν εξίσου καλά με τις μαμάδες το ιδιαίτερο κλάμα του μωρού τους, αν περνούν αρκετές ώρες της ημέρας μαζί του.

Ή μάλλον για την ακρίβεια το συμπέρασμα της έρευνας αναθεωρεί την άποψη ότι οι γυναίκες αναγνωρίζουν πιο εύκολα το μωρό, χάρη στο μητρικό τους ένστικτο,  όπως είχε προκύψει από προγενέστερες μελέτες.

Η έρευνα που δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Nature Communications», υποστηρίζει ότι η δυνατότητα αναγνώρισης του κλάματος του μωρού μας, δεν είναι θέμα φύλου, αλλά μάθησης.

«Δεν είναι σαφές το κατά πόσο είναι σημαντικό για εμάς τους ανθρώπους να είμαστε σε θέση να διακρίνουμε το κλάμα του μωρού μας. Δεν είμαστε σαν τους πιγκουίνους που χάνουν τα μικρά τους ανάμεσα σε εκατοντάδες και πρέπει να τα αναγνωρίσουν», ανέφερε στο «LiveScience» ο Δρ. Nicolas Mathevon, από το πανεπιστήμιο Jean Monnet στη Γαλλία. 

«Παρόλα αυτά, το να είναι σε θέση ο γονιός να αναγνωρίσει το κλάμα του μωρού του, θα μπορούσε να σημαίνει ότι μπορεί να αναγνωρίσει καλύτερα και άλλες ανάγκες, όπως η πείνα ή ο πόνος», πρόσθεσε.

Στο πλαίσιο της μελέτης τους οι ειδικοί ηχογράφησαν το κλάμα βρεφών ηλικίας και στη συνέχεια ζήτησαν από τους 27 πατέρες και τις 29 μητέρες να ξεχωρίσουν το δικό τους ανάμεσα στα μωρά που έκλαιγαν.

Κατά μέσο όρο, οι γονείς κατάφεραν να ξεχωρίσουν το μωρό τους στο 90% των περιπτώσεων.Από την έρευνα προέκυψε ότι οι άνδρες μπορούσαν να ξεχωρίσουν το κλάμα του μικρού τους, ακριβώς όπως και οι γυναίκες, εφόσον είχαν περάσει τουλάχιστον τέσσερις ώρες την ημέρα με τα μωρά τους.

Οι άνδρες που ξόδευαν λιγότερο χρόνο με τα μωρά τους αναγνώριζαν πιο δύσκολα το κλάμα του δικού τους μωρού. Τα ευρήματα αυτά δείχνουν ότι η εμπειρία και όχι το ένστικτο καθορίζει τη δυνατότητα αναγνώρισης του κλάματος του μωρού. 

Πηγή: PATHFINDER 
Η σύγχρονη πραγματικότητα και στην ελληνική κοινωνία είναι οι γονείς που ανατρέφουν τα παιδιά συνεργατικά...Δυστυχώς αυτό δεν έχει αποτυπωθεί ακόμα στις αποφάσεις των Ελληνικών Δικαστηρίων -σε σχέση με την επιμέλεια των παιδιών - μετά απότο διαζύγιο ... Πάντως δεν είναι μακριά ο καιρός που και οι Ελληνες Δικαστές θα εκσυγχρονιστούν με την πραγματικότητα ...

Aν εξαιρέσει κανείς και την παράμετρο που αφορά τους γάμους και την αύξηση των διαζυγίων, υπάρχει και μια άλλη οπτική στη νέα αυτή πραγματικότητα: Όλο και περισσότεροι μπαμπάδες χρειάζονται -και απαιτούν- επαγγελματική ευελιξία, η οποία θα μπορεί να τους επιτρέπει να αντεπεξέρχονται στις οικογενειακές τους υποχρεώσεις. Το γεγονός αυτό θα συμβάλλει σε μεγάλο βαθμό τελικά στη θεσμοθέτηση νέων νόμων για τη γονεϊκότητα – προς όφελος KAI των γυναικών που παλεύουν χρόνια γι’ αυτό.
«Για όσο καιρό τέτοιου τύπου οικογενειακά θέματα θεωρούνται αμιγώς γυναικεία, είναι βέβαιο ότι θα απαξιώνονται με τη δικαιολογία ότι δεν είναι μείζονος σημασίας, μιας και αφορούν μόνο μια συγκεκριμένη ομάδα ανθρώπων», υποστηρίζει στο άρθρο του «The Masculine Mystique» ο συγγραφέας και συντάκτης Stephen Marche. «Οι άντρες αγωνίζονται καθημερινά να τα καταφέρουν όλα με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που το κάνουν και οι γυναίκες, αλλά οι κυβερνήσεις δεν ενδιαφέρονται να ανταποκριθούν ισάξια και στα δύο φύλα. Ακόμα κι αν το βάρος που μοιράζονται δεν είναι το ίδιο, εξακολουθεί να είναι μεγάλο. Και δεν θα σταματήσει να είναι, παρά μόνο αν και οι δύο πλευρές συνειδητοποιήσουν ότι βρίσκονται στο ίδιο στρατόπεδο όσον αφορά τον πραγματικό λόγο της ύπαρξής τους, που δεν είναι άλλος παρά η ανατροφή των παιδιών τους. Όταν συμβεί αυτό, τότε και η πολιτεία ίσως αποφασίσει να προσαρμόσει τη νομοθεσία στα νέα κοινωνικά δεδομένα», προσθέτει.
ΔΕΙΤΕ ΚΑΙ ΤΟ σχετικό ΑΡΘΡΟ ...
http://news.pathfinder.gr/health/news-research/878618.html

Γυναίκα κουβαλάει στην πλάτη της, τον άνδρα της που έχασε τα πόδια του

Όταν ενώθηκαν με τα ιερά δεσμά του γάμου δεσμεύτηκαν να στέκεται ο ένας στο πλευρό του άλλου στα εύκολα και στα δύσκολα. Και αυτό ακριβώς κάνουν ο Jesse Cottle και η….

σύζυγός του Kelly, η οποία τον… παίρνει στην πλάτη της καθώς ο ίδιος έχασε και τα δύο του πόδια στο Αφγανιστάν.

Πρώην πεζοναύτης ο Cottle, υπέστη διπλό ακρωτηριασμό ενώ υπηρετούσε, όταν πάτησε σε αυτοσχέδιο εκρηκτικό μηχανισμό το 2009.

Γνώρισε την Kelly ενώ ανάρρωνε και πέρσι παντρεύτηκαν.

Η ιστορία τους έγινε γνωστή όταν σε οικογενειακές διακοπές στο Αϊντάχο, το οποίο επισκέφθηκαν για να δουν την οικογένεια της Kelly, η φωτογράφος Sarah Ledford πρότεινε να βγάλουν και μία φωτογραφία σε ένα ποτάμι.

Τότε ο Jesse έκανε αυτό που είχε κάνει και πολλές άλλες φορές: έβγαλε τα τεχνητά μέλη του και σκαρφάλωσε στην πλάτη της Kelly που τον κουβάλησε, ως συνήθως.

Η Ledford έβγαλε τη φωτογραφία και την ανέβασε στο Facebook όπου προκάλεσε αίσθηση. «Η Αμερική τους ερωτεύτηκε», είπε.

Το ζευγάρι δηλώνει εντυπωσιασμένο από τα μηνύματα στήριξης που έλαβαν από χιλιάδες ανθρώπους , όταν κυκλοφόρησε η φωτογραφία τους. «Αντιπροσωπεύουμε πολλά ζευγάρια που περνούν το ίδιο, είναι τιμή μας να τους εκπροσωπούμε», δήλωσε η Kelly.

Star.gr

Θες σχέση αλλά δε βρίσκεις σύντροφο; Δες τι κάνεις λάθος

Γιατί διαρκώς ακούμε για ανθρώπους οι οποίοι θέλουν με όλη τη δύναμη της ψυχής τους να κάνουν σχέση και ωστόσο δεν τα καταφέρνουν;  Γιατί είναι τόσο δύσκολο να βρει κανείς σήμερα ένα άτομο με το οποίο να ταιριάζει τόσο ώστε να νιώθει ότι μπορεί να περάσει μαζί του όμορφα ένα μεγάλο μέρος της ζωής του ή και όλη του τη ζωή;  Σήμερα έχει δημιουργηθεί μια νέα κατηγορία κοινωνικο-συναισθηματικού προβλήματος την οποία αντιπροσωπεύουν οι άνθρωποι που δηλώνουν ή είναι ‘απελπισμένοι για έρωτα’, τον οποίο και δε βρίσκουν.


Τα χαρακτηριστικά των απελπισμένων για έρωτα 
Γιατί όμως είναι τόσο δύσκολο για κάποιον, ο οποίος διακαώς επιθυμεί να κάνει μια σχέση, να δημιουργήσει μια ερωτική συντροφική σχέση;  Οι λόγοι μπορεί να είναι πολλοί και διάφοροι, αξίζει όμως να σταθούμε στα ψυχολογικά χαρακτηριστικά των απελπισμένων για έρωτα.

Ένα προφανές στοιχείο των απελπισμένων για έρωτα είναι το ότι χαρακτηρίζονται από μεγάλο βαθμό εγωισμού και ναρκισσισμού: θέλουν αυτό που θέλουν, χωρίς να νοιάζονται για τις επιθυμίες του άλλου –και αυτό περιλαμβάνει από τα πιο απλά ως τα πιο σύνθετα.  Έτσι, για παράδειγμα, ο απελπισμένος για έρωτα που διακατέχεται από υπέρμετρο εγωισμό θα επιλέξει το είδος της διασκέδασης που ο ίδιος επιθυμεί και δε θα ρωτήσει τον/τη σύντροφό του τι τον/την ευχαριστεί.  Ο απελπισμένος για έρωτα ακολουθεί το δικό του πρόγραμμα: θα βγει για διασκέδαση ή θα μιλήσει στο τηλέφωνο όταν το επιθυμεί ο ίδιος και όχι όταν του ζητηθεί από τον/τη σύντροφό του.

Ο εγωκεντρισμός και η εγωπάθεια είναι άλλα συστατικά της ψυχολογικής δομής των απελπισμένων για έρωτα.  Συνήθως το άτομο αυτό θεωρεί ότι είναι το επίκεντρο του σύμπαντος και ότι ο κόσμος περιστρέφεται γύρω του.  Με μια τέτοια θεώρηση υπάρχει λίγος χώρος για να συνυπάρξει και κάποιο άλλο άτομο.  Το άτομο αυτό περιαυτολογεί διαρκώς, με αποτέλεσμα να μην αφιερώνει χρόνο να ρωτήσει βασικές πληροφορίες τον/τη σύντροφό του.  Στον μονόλογό του και την προσπάθεια εντυπωσιασμού ξεχνάει ότι έχει απέναντί του έναν άνθρωπο με σάρκα και οστά και αντίστοιχες ανάγκες επικοινωνίας.

Ο εγωκεντρισμός και η εγωπάθεια συνδυάζονται με την αδιαφορία για τον άλλον: βγαίνοντας έξω, είτε για την πρώτη γνωριμία είτε μέσα στη σχέση, δεν ρωτάνε τίποτα προσωπικό τον άλλον, ενώ αν ο άλλος πει κάτι προσωπικό αδράτουν την ευκαιρία για να επαναφέρουν τη συζήτηση στον εαυτό τους.

Η τσιγκουνιά ψυχής είναι ένα άλλο στοιχείο της ψυχολογικής τους οντότητας: αυτοί οι άνθρωποι σπάνια έχουν έναν καλό λόγο, ένα χάδι ή συντροφικότητα που μπορούν να δώσουν στον/τη σύντροφό τους.  Όταν δώσουν κάτι τέτοιο, συνήθως περιμένουν αντάλλαγμα ή θεωρούν ότι είναι μέρος μιας στρατηγικής για να πετύχουν το στόχο τους, αδιαφορώντας για τον άλλον.

Το στοιχείο της υπερβολής είναι ένα άλλο χαρακτηριστικό τους γνώρισμα: ζωγραφίζουν τα προτερήματά τους με τα πιο έντονα χρώματα, υπερβάλλουν για το κάθε τι σχετικά με τον εαυτό τους, ενώ ταυτόχρονα μειώνουν τους άλλους (γιατί μέσα από αυτή την αντίθεση σκιαγραφούνται εντονότερα τα δικά τους χαρακτηριστικά).

Τέλος, οι απελπισμένοι για έρωτα βιάζονται να φτάσουν στο σκοπό τους, είτε αυτό είναι η σεξουαλική πράξη είτε ο γάμος, αδιαφορώντας για το αν ο άλλος είναι έτοιμος.


Τα λάθη των απελπισμένων για έρωτα 
Τα άτομα που είναι απελπισμένα για έρωτα αλλά δε μπορούν να βρουν σύντροφο για μια σταθερή σχέση, συνήθως κάνουν και λάθη στρατηγικής, τα οποία απορρέουν από το ψυχολογικό τους προφίλ.

Το νούμερο ένα πρόβλημα είναι ότι κάνουν παρορμητικές επιλογές, χωρίς να ελέγξουν από την αρχή το αν το άτομο που έχουν απέναντι τους πράγματι πληροί τις βασικές προϋποθέσεις που οι ίδιοι θέτουν.  Έτσι, παρασυρμένοι όχι τόσο από ενθουσιασμό, όσο από την επιθυμία να κάνουν σχέση, υποκύπτουν στον πρώτο τυχόντα.

Μπαίνοντας στη σχέση δεν οριοθετούν και δεν ξεκαθαρίζουν τη διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στον εαυτό τους και τον άλλον.  Το αποτέλεσμα είναι ότι κάνουν όλα τα χατίρια του άλλου, ενώ δεν το επιθυμούν και τους έρχεται βαρύ ή δύσκολο, παραμερίζουν τις ανάγκες και τις επιθυμίες τους και βάζουν τον άλλο σε υψηλότερη θέση από τον εαυτό τους.

Ακόμα, οι απελπισμένοι για έρωτα δηλώνουν απερίφραστα αυτό που θέλουν, δηλαδή τη μόνιμη σχέση ή το γάμο, πριν δώσουν ένα περιθώρια να γνωριστούν με το άλλο άτομο και να δουν αν πράγματι ταιριάζουν.  Το αποτέλεσμα είναι ότι το άλλο άτομο τρομάζει, ασφυκτιά και φεύγει από τη σχέση πριν αυτή καλά-καλά ξεκινήσει.

Ένα άλλο λάθος των ατόμων που είναι απελπισμένοι για έρωτα είναι το ότι διεκδικούν με αρνητικό τρόπο: με τη γκρίνια, το παράπονο και κάνοντας την προσωπική τους μιζέρια παντιέρα, προσπαθούν να ασκήσουν ψυχολογική βία στον άλλον ή να του εκμαιεύσουν μια υπόσχεση που να καλύπτει την ανάγκη τους για μια σταθερή ερωτική σχέση.  Το πρόβλημα είναι ότι η τακτική αυτή προδίδει στο άλλο άτομο τις αδυναμίες τους και ο άλλος συνήθως επιλέγει να μη μείνει σε ένα τέτοιο σκηνικό.

Ακόμα, οι απελπισμένοι για έρωτα συχνά επιδεικνύουν είτε μια ακραία αδύναμη ή ακραία δυναμική στάση, κάτι το οποίο και στη μία και στην άλλη περίπτωση φοβίζει τους άμεσα ενδιαφερόμενους.  Έτσι, το άτομο που προσκολλάται στο σύντροφό του δίνει την αίσθηση ότι δεν έχει εαυτό και κρεμιέται από τον άλλον, ενώ το άτομο που δε δείχνει κανέναν σημάδι υγιούς δεσίματος προκαλεί στο σύντροφό του την αίσθηση ότι δεν είναι σημαντικός.

Μπορεί να βρεθεί ο έρωτας; 
Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις κοινός παρονομαστής είναι τα ψυχολογικά στοιχεία αλλά και οι λανθασμένες τακτικές που χρησιμοποιούν οι απελπισμένοι για έρωτα.  Ο έρωτας μπορεί να βρεθεί, αλλά το ερώτημα είναι: μπορεί το απελπισμένο για έρωτα άτομο να κρατήσει μια σωστή σχέση;  Για να πετύχει κανείς κάτι τέτοιο, χρειάζεται να κάνει δουλειά με τον εαυτό του και να ξεφύγει από τις κατηγορίες εναντίον του υπόλοιπου κόσμου και των δυσκολιών ανεύρεσης σχέσης.

Μόνο όταν κανείς αντικρίσει καταπρόσωπο τις δυσκολίες του και αποφασίσει να τις αντιμετωπίσει δυναμικά, χωρίς φόβο, ενώ παράλληλα μαθαίνει κατάλληλες στρατηγικές στον τομέα των σχέσεων, μπορεί να βρει την αγάπη και τον έρωτα που επιθυμεί.