ΔΙΑΒΟΎΛΕΥΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΜΌΡΦΩΣΗ ΤΟΥ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΟΎ ΔΙΚΑΊΟΥ

Το υπουργείο δικαιοσύνης, καλεί όσους επιθυμούν να συμμετάσχουν στη δημόσια διαβούλευση όσον αφορά το οικογενειακό δίκαιο:
Παραπέμπουν και πάλι, μετά τις εκλογές, όπως αναφέρουν το πρώτο εξάμηνο του 2015 !!!.
Μελετούν, λένε την από κοινού επιμέλεια και τον οικογενειακό δικαστή, δηλαδή πράγματα που έχουμε θέσει από 15ετίας ακόμα και στο καταστατικό μας (ΣΥΓΑΠΑ www.sos-sygapa.eu).
Επειδή όμως γνωρίζουμε πως οι έλληνες πολιτικοί λειτουργούν με δόλο, παραπλανητικά και υποσχετικά, προεκλογικά, αμφισβητούμε ακόμα και αυτά τα ελάχιστα που δηλώνουν ως 'δέσμευση'.
Να τι γράφονται στην ιστοσελίδα της δημόσιας διαβούλευσης:
http://www.opengov.gr/ministryofjustice/?p=5978&cpage=1#comment-5842
Το σχόλιο του Ιδρυτού του κινήματος:
Για να θεωρηθεί επιτυχημένη η προσπάθεια, θα πρέπει να ερωτηθούν φορείς όπως ο ΣΥΓΑΠΑ (www.sos-sygapa.eu) ο οποίος και έφερε το θέμα προ 15ετίας, στην Ελλάδα. Η εμπειρία του, επιστημονική, νομική, κοινωνική και από τις 35.000 περιπτώσεις που έχει μελετήσει αλλά και από τον διεθνή συντονισμό που διενεργεί με διεθνή συνέδρια και περιπτωσιολογία, αποδεικνύει οτι στόχος θα πρέπει να είναι η καταπολέμιση του Συνδρόμου της Γονικής Αλλοτρίωσης-Αποξένωσης (PAS-Parental Alienation Syndrome), όπως έχει μελετήσει από το 1970 ο Gardner αλλά και άλλοι ψυχίατροι/νομικοί από όλο το κόσμο.
Πρακτικά:
Α) Θα πρέπει, συγχρόνως, να πραγματοποιηθούν οι παρακάτω προτάσεις διότι κάθε άλλο μέτρο θα δημιουργήσει περισσότερα προβλήματα από τα προηγούμενα.
Β) Οικογενειακοί δικαστές και δικαστήρια υπάρχουν σύμφωνα με τον ισχύοντα νόμο όπως και κοινωνικές υπηρεσίες, αλλά ΔΕΝ υπάρχει δυνατότητα εφαρμογής. Πως υπολογίζετε να εφαρμοστούν αφού δεν έχετε εκαιδεύσει την αστυνομία, τους δασκάλους/καθηγητές, τους δικαστές, τους δικαστικούς επιμελητές, τους ψυχολόγους, τους γονείς και άλλους εμπλεκόμενους? Πως θα πραγματοποιήσετε γονική αξιολόγηση για την επίδοση της επιμέλειας στον καταλληλότερο γονέα? Πως θα εκτελούνται οι αποφάσεις? Πως θα πληρώνονται οι διατροφές και ΔΕΝ θα συνεκδικάζονται με την επικοινωνία? Με ποιόν τρόπο θα τιμωρούνται γονείς και δικηγόροι που απευθύνουν ψευδείς κατηγορίες ή/και που θα παρεμποδίζουν την επικοινωνία? Σε ποιόν θα μιλούν τα παιδιά (φυσικά μόνο στην αρχή και ποτέ με καθυστέρηση)? Πως θα επισπέυδονται οι δίκες/αποφάσεις δεδομένου οτι κάθε καθυστέρηση εβδομάδων προκαλεί το Σύνδρομο PAS? Γιατί δεν θέλετε να ενημερώνεστε από καλούς δικαστές που προσπαθούν με τα πενιχρά μέσα που διαθέτουν?
Γιατί δεν επιθυμείτε διάλογο με τον γράφοντα που είναι ο καθ ην αρμόδιος? Γιατί δεν διαβάζετε τα βιβλία μου και τα πρακτικά των συνεδρίων ΣΥΓΑΠΑ? Πως θα λύσετε το θέμα εάν δεν εκτελέσετε άμεσα και συγχρόνως τα παρακάτω?
Γ) 1) Ειδικές κοινωνικές υπηρεσίες των Δήμων, των Περιφερειών, του Κράτους για να επιλαμβάνονται του θέματος στην αρχή του διαζυγίου. 2) Να γίνεται διαμεσολάβηση ώστε να αποφευχθούν τα δικαστήρια. 3) Να ερωτάται το παιδί στην αρχή και όχι αργότερα. 4) Να υπάρχει συνεπιμέλεια (εξαφάνιση του όρου γονική μέριμνα). 5) Να μη συνεκδικάζονται επικοινωνία και διατροφή, η οποία θα πρέπει να γίνεται μία φορά και να αναπροσαρμόζεται με τον τιμάριθμο. 6) Να πληρώνονται οι διατροφές ως κοινωνική βοήθεια από το κράτος και να λαμβάνονται από τις εφορίες. 8) Να λαμβάνονται υπόψη στην εφορία όπως και να δηλώνονται τα παιδιά στους δύο γονείς. 9) Να εκπαιδεύονται οι δάσκαλοι, καθηγητές, ιατροί, ειδικοί για την ψυχολογία γονέων-παιδιών διαζυγίων. 10) Να τιμωρούνται γονείς που αποξενώνουν παιδιά και συκοφαντούν ψευδώς όπως και οι δικηγόροι που συμμετέχουν. 11) Να απαλειφθεί ο όρος γονική μέριμνα και να μπει ο όρος κατοικία. 12) Οι φυσικοί γονείς (που έχουν παιδιά εκτός γάμου) να έχουν ίδια δικαιώματα με τους άλλους.
Δ) Δεδομένου οτι οι ανιδείκευτοι δικηγόροι προσπαθούν την δικαστηριοποίηση του διαζυγίου και ΟΧΙ στην εξωδικαστική επίλυση, πως θα βάλετε στις νομικές σχολές καθώς και τη σχολή δικαστών τα ψυχολογικά αίτια της αντιδικίας και το Σύνδρομο PAS εφόσον δεν το γνωρίζετε ούτε και εσείς ΚΑΙ ΔΕΝ θέλετε να το γνωρίσετε παρόλο που έχει αναγνωρισθεί από όλο το κόσμο (δικαστήρια και DSM-ψυχολογίας)?
Δεν καταλάβατε οτι ο χώρα μας εξαφανίζεται από έλλειψη Παιδείας-Πολιτισμού και από σβήσιμο της μνήμης που προκαλεί το PASyndrome?
Τα παιδιά των διαζυγίων έχουν τρομερά προβλήματα από την έλλειψη του ενός γονέα, από τις νομικές αντιδικίες και την πλύση εγκεφάλου/συκοφαντική δυσφήμιση/προγραμματισμό ενάντια στο γονέα που δεν έχει την επιμέλεια και βλέπει το παιδί σπανίως ΟΧΙ επειδή το επιθυμεί ο ίδιος αλλά εξ αιτίας των δικαστικών αποφάσεων και της κακής εκτέλεσής τους.
Τα έχουμε ξανα-ακούσει όπως βλέπετε και εδώ:
http://goneikisothta.blogspot.gr/2014/11/2008-2011.html
Η ΛΥΣΗ ΤΟΥ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΜΠΟΥΝ ΝΕΟΙ ΝΟΜΟΙ ΣΤΟ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΟ ΔΙΚΑΙΟ ΑΠΟ ΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ ΑΛΛΑ ΣΤΑ ΑΛΛΑ ΥΠΟΥΡΓΕΙΑ.
Δρ Νίκος Σπιτάλας, καθηγητής, Πρόεδρος ΣΥΓΑΠΑ http://spitalas.blogspot.com

ΓΟΝΕΙΚΗ ΙΣΟΤΗΤΑ - EQUAL PARENTING: Ψέματα περί ρύθμισης του Οικογενειακού θέματος δια...

ΓΟΝΕΙΚΗ ΙΣΟΤΗΤΑ - EQUAL PARENTING: Ψέματα περί ρύθμισης του Οικογενειακού θέματος δια...: Προς απόσυρση η ρύθμιση για κοινή γονική μέριμνα παιδιών Προς απόσυρση η ρύθμιση για κοινή γονική μέριμνα παιδιών Μετά τις...

sygapa mari kyriakou

Γάμος: Συντήρηση ή αντίσταση;

Ενας παρηκμασμένος θεσμός ή ένα κοινωνικό συμβόλαιο που μεταμορφώνεται;

ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ:  15/09/2014 10:13

Σθεναρή αντίσταση σε ένα συναισθηματικά, ηθικά και νομικά χαοτικό σύμπαν ή ένας βαθιά συντηρητικός θεσμός που ατροφεί; Οποια και να είναι η αλήθεια, ο γάμος του 21ου αιώνα συμπορεύεται εν αγαστή συμπνοία με τις αντιφάσεις του. Πρωτίστως παραμένει ένα φρούριο στο οποίο όποιος βρίσκεται απέξω θέλει να εισβάλει και όποιος είναι μέσα θέλει να βγει (συνήθως αφήνοντας πολεμικές ιαχές).

Στις ΗΠΑ, την ίδια στιγμή που το 39% των Αμερικανών τον θεωρεί έναν παρηκμασμένο θεσμό (σύμφωνα με έρευνα του Pew Research Center το 2010) και που οι millennials (οι γεννημένοι από τα μέσα της δεκαετίας του '80 ως το 2000) τον αντιμετωπίζουν λίγο-πολύ ως ένα «οικιακό γκουλάγκ» («Δεν μπορείς να φύγεις από το σπίτι χωρίς να πεις πού πηγαίνεις. Δεν μπορείς να φύγεις χωρίς να πεις τι ώρα θα γυρίσεις. Δεν μπορείς να αφήσεις την πόρτα του μπάνιου ανοιχτή - είναι προσβλητικό. Δεν μπορείς να αφήσεις την πόρτα του μπάνιου κλειστή»), η βιομηχανία του γάμου θάλλει, ξεπερνώντας αισίως τα 40 δισ. δολάρια και μόλις ένα πενιχρό 5% (από το 44% των Αμερικανών κάτω των 30 που τον απαξιώνουν στην προαναφερθείσα έρευνα) δεν θέλει να παντρευτεί.

Και ενώ οι Αμερικανοί έχουν τον υψηλότερο δείκτη διαζυγίων στον δυτικό κόσμο (το 60% των ανδρών και σχεδόν οι μισές γυναίκες έχουν ερωτικές επαφές εκτός γάμου), μόλις τον περασμένο Ιούλιο το αμερικανικό ψηφιακό κανάλι FYI τροφοδότησε εκ νέου την «insula Utopia» του δυτικοτραφούς γάμου με το ριάλιτι «Married at First Sight» («Παντρεμένοι με την πρώτη ματιά»). Πρόκειται για ένα extreme κοινωνικό πείραμα, την επίβλεψη του οποίου ανέλαβαν ένας καθηγητής Κοινωνιολογίας του Πανεπιστημίου της Ουάσιγκτον, ένας ψυχολόγος, ένας σεξολόγος και ένας πνευματιστής. Οι υποψήφιοι συμπληρώνουν εκτενή ερωτηματολόγια, υποβάλλονται σε εξονυχιστικές ψυχολογικές αξιολογήσεις και τεστ προσωπικότητας, παρακολουθούν συνεδρίες σεξολογίας κ.ο.κ.  Στη συνέχεια οι ειδικοί επαφίενται στους αλγόριθμους για να καταλήξουν σε έξι «επιστημονικώς συμβατά» ζευγάρια. Ο ένας θα συναντήσει τον άλλον τη στιγμή του γάμου τους. Τότε είναι που θα ακούσει για πρώτη φορά τη χροιά της φωνής του και το όνομά του. Γλιτώνουν έτσι κάμποσα χρόνια ανεδαφικών προσδοκιών (και το κόστος των pre-wedding δώρων).   

Οταν παντρεύτηκε ο Χίτλερ

Στην Ελλάδα της κρίσης και των βίαιων κοινωνικών ανατροπών, με τα ζευγάρια να μένουν μαζί όχι για να μοιραστούν ζωές, αλλά χαράτσια, με τον θρησκευτικό γάμο να καταποντίζεται σταθερά (το 2012 οι πολιτικοί γάμοι υπερέβησαν για πρώτη φορά πανελλαδικά τους θρησκευτικούς κατά 3,6%, σύμφωνα με την ΕΛΣΤΑΤ), με τις νέες μορφές οικογένειας να κερδίζουν ταχύτατα έδαφος και τις γυναίκες να μη διστάζουν να κάνουν παιδιά εκτός γάμου (ενίοτε παραλαμβάνοντας με κούριερ ένα ψυχρό κοντέινερ υγρού αζώτου από κάποια τράπεζα σπέρματος στο Μέριλαντ) και πολλά ζευγάρια να φθάνουν μετά βίας στη «βαμβακερή» δεύτερη επέτειο, ο μέσος γάμος θυμίζει εκείνον που έλαβε χώρα στο Βερολίνο το θλιβερό ξημέρωμα της 29ης Απριλίου 1945 ανάμεσα στον Αδόλφο Χίτλερ και στην Εύα Μπράουν: μια τελική λύση πριν από το αναπόφευκτο τέλος (την επόμενη ακριβώς ημέρα 200 λίτρα βενζίνης μεταφέρονταν στον κήπο της καγκελαρίας για τους αυτόχειρες νεόνυμφους).

Δεν είναι τυχαίο ότι και στην Ελλάδα οι κοινωνιολόγοι συμφωνούν ότι ο γάμος δεν οριοθετεί πλέον την απαρχή μιας καινούργιας ζωής, αλλά ανοίγει διάπλατα την κερκόπορτα της παλιάς. Για να φθάσεις σήμερα να παντρευτείς (το 2010 η μέση ηλικία των γυναικών κατά τον πρώτο γάμο ήταν τα 32 έτη και η αντίστοιχη μέση ηλικία των ανδρών περίπου τα 40 έτη, σύμφωνα με στοιχεία του Ινστιτούτου Κοινωνικής Πολιτικής) σημαίνει συνήθως ότι είσαι πλήρης εμπειριών, ότι έχεις ζήσει «τη ζωή σου» και απλώς ενδίδεις σε μια κοινωνική σύμβαση για την οποία σήμερα δείχνουν να κόπτονται μόνο οι κάποιας ηλικίας γονείς σου και οι υπέρμαχοι των δικαιωμάτων των ομοφυλοφίλων. Παρ' όλα αυτά, τα τελευταία έξι χρόνια της οικονομικής κρίσης, οι εγχώριοι event planners συνεχίζουν να διοργανώνουν τριήμερους θεματικούς (δημοφιλέστεροι οι country και vintage) γάμους με «no limit παραγωγές», οι διαζευγμένοι δεν έχουν απολέσει το στίγμα της αποτυχίας (σημειωτέον ότι ένας προβληματικός γάμος φέρεται από τους ειδικoύς ως πιο επιζήμιος για την καρδιά και από το κάπνισμα), ενώ οι προσκλήσεις για πακέτα «γάμος-βάφτιση» καταφθάνουν βροχή.

Ο χρυσός αιώνας του γάμου

Στην επίμονη ερώτηση αν ο γάμος του 21ου αιώνα είναι τελικά καλύτερος ή χειρότερος, ο Ιλαϊ Τζέι Φίνκελ, καθηγητής Κοινωνικής Ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο Νορθγουέστερν του Ιλινόι, απάντησε σε φλογερό άρθρο του, τον Φεβρουάριο του 2014, στους «New York Times»: «Και τα δύο». Οπως εξηγεί ο αμερικανός ειδικός, ο οποίος καταδύθηκε επί έναν ολόκληρο χρόνο σε μια αχανή ακαδημαϊκή βιβλιογραφία, ανατέμνοντας τις ιστορικές, οικονομικές, ψυχολογικές και κοινωνικές προεκτάσεις ενός θεσμού που γνωρίζει τον εκφυλισμό και την απαξίωση (κάποιοι μιλούν για απανθρακωμένα δοκάρια), ο γάμος θα μπορούσε σήμερα να διανύσει, υπό τις κατάλληλες προϋποθέσεις, τον χρυσούν αιώνα του: «Ο μέσος γάμος σήμερα είναι πιο αδύναμος από τον μέσο γάμο του παρελθόντος, όσον αφορά την ικανοποίηση και τον αριθμό των διαζυγίων, όμως ο καλός γάμος σήμερα είναι πολύ δυνατότερος από ποτέ όσον αφορά την προσωπική ικανοποίηση και ευημερία». Ητοι το χάσμα ανάμεσα στον μέτριο και στον καλό γάμο είναι πιο μεγάλο από ποτέ.

Σήμερα πρέπει να κοπιάσεις πολύ περισσότερο για να χτίσεις έναν ανθεκτικό και βιώσιμο γάμο. Αν όμως τα καταφέρεις, τα οφέλη που θα αντλήσεις ξεπερνούν κατά πολύ εκείνα που αντλούσε ο έγγαμος του παρελθόντος (και δεν εννοούμε μόνο τα οφέλη για την καρδιακή υγεία ή τις λιγότερες πιθανότητες να πάθεις πνευμονία, να υποβληθείς σε χειρουργική επέμβαση ή να εμφανίσεις συγκεκριμένες μορφές καρκίνου, που ανέδειξαν πρόσφατες έρευνες). Το πιο σημαντικό είναι, επισημαίνει ο Φίνκελ, ότι σήμερα (μάλλον από το 1965 και εφεξής) διερχόμαστε την εποχή του λεγόμενου «self expressive» γάμου, όπου το γαμήλιο «μυστήριο» δεν αντιμετωπίζεται πλέον από τους μετέχοντες σε αυτό ως οικονομική εξασφάλιση, κοινωνική επιταγή ή αναπόδραστο πεπρωμένο, αλλά ως ένα «όχημα» αυτοαναζήτησης, προσωπικής εξέλιξης και πλήρωσης. Παντρεύομαι δηλαδή πλέον κάποιον όχι γιατί πρέπει να «νοικοκυρευτώ», αλλά γιατί επιλέγω να «εξελιχθώ». Είναι αυτό που λέει ο Τζακ Νίκολσον σε μια εμβρόντητη Ελεν Χαντ στην ταινία «Καλύτερα δεν γίνεται» (1997): «Υοu make me want to be a better man» (Με κάνεις να θέλω να γίνω καλύτερος).

Τι είναι, όμως, εκείνο που ανακόπτει την ορμή αυτής της οικόσιτης αυτοπλήρωσης; Σύμφωνα με τον Φίνκελ, το πρόβλημα σήμερα είναι ότι οι σύζυγοι επενδύουν όλο και λιγότερο (χρόνο, ενέργεια, δέσμευση, φαντασία) ο ένας στον άλλον. Και είναι, πράγματι, δύσκολο να «ανασκάψεις το εσώτερο δυναμικό σου» όταν ο γάμος σου αναλώνεται σε ατελείωτες «to-do lists» («να κάνει ο μικρός εξέταση Μαντού, να βγάλω φορολογική ενημερότητα, να φτιάξω τους χαλασμένους μεντεσέδες στα ντουλάπια της κουζίνας, να μην ξεχάσω τη συγκέντρωση του συλλόγου γονέων την Τετάρτη» κ.ο.κ.) γραμμένες σε φλούο χαρτάκια post it ή στον σκληρό δίσκο του εγκεφάλου σου. Σύμφωνα με πρόσφατες έρευνες, τα κακά νέα είναι ότι ο χρόνος είναι εκείνος που υφίσταται το ισχυρότερο πλήγμα. Σε σχέση π.χ. με το 1975, το 2003 οι Αμερικανοί περνούν πολύ λιγότερο χρόνο με τους «νόμιμους συντρόφους» τους (26 από 35 ώρες οι μη έχοντες παιδιά και 9 από 13 ώρες οι γονείς). Τα καλά νέα είναι ότι η κατάσταση δεν είναι μη αναστρέψιμη. Αν επενδύσεις περισσότερο, ο γάμος σου μπορεί να ανακάμψει. Οι αμερικανοί κοινωνιολόγοι Τζέφρι Ντιου και Γουίλιαμ Μπράντφορντ Γουίλκοξ κατέδειξαν εσχάτως ότι οι σύζυγοι «που περνούν χρόνο μαζί, συζητώντας ή συμμετέχοντας σε μια δραστηριότητα, έχουν τρεισήμισι φορές περισσότερες πιθανότητες να είναι ευτυχισμένοι στον γάμο τους».

Ο γάμος των ανισοτήτων

Ενα ακόμη παράδοξο του γάμου στον 21ο αιώνα είναι ότι, ενώ δίνει έμφαση στην ισοτιμία και στην ομοιότητα μεταξύ των συζύγων (εφετινή έρευνα του Ινστιτούτου Επιστήμης της Συμπεριφοράς του Πανεπιστημίου του Κολοράντο καταδεικνύει ακόμη και γονιδιακή ομοιότητα, επιλέγεις δηλαδή για σύζυγο κάποιον που σου μοιάζει γενετικά), εξελίσσεται σε πλατφόρμα ενός παλιρροϊκού κύματος ανισοτήτων. Οι ειδικοί εστιάζουν όλο και περισσότερο την προσοχή τους στο ότι η οικονομική αστάθεια καταβαραθρώνει τη γαμηλιότητα. Δεν είναι τυχαίο ότι ενώ, π.χ. στις ΗΠΑ, ο δείκτης διαζυγίων ήταν ο ίδιος για πλούσιους και φτωχούς τη δεκαετία του '60 και του '70, από το 1980 και μετά η ψαλίδα ανοίγει εντυπωσιακά όσον αφορά την ποιότητα και βιωσιμότητα του γάμου (εξ ου και μεταξύ 1990 και 1994 ο δείκτης διαζυγίων είναι 46% για τους λιγότερο προνομιούχους αποφοίτους λυκείου και μόλις 16% για τους έχοντες πανεπιστημιακή εκπαίδευση, που έχουν κατά κανόνα περισσότερους μηχανισμούς επίλυσης των διαφορών μεταξύ τους και, βέβαια, περισσότερα χρήματα για να φωνάξουν το βράδυ μια μπεϊμπισίτερ).

Εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ για το κίνημα των διαζευγμένων

Μάνα είναι... και οι δύο

Η Κατερίνα είναι τεσσάρων ετών, η Έφη, ο Δημήτρης και ο Γιώργος δέκα μηνών. Με τέσσερα παιδιά, οι οικογενειακές υποχρεώσεις του Θοδωρή και της...

Ελλάδα • 25/06/2009 • 

[ 20 ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ] Η Δικαιοσύνη είναι μεροληπτική κατά των πατεράδων

Να ψηφιστεί άμεσα από τη Βουλή η τροποποίηση για τη συνεπιμέλεια ζητεί ο πρόεδρος του ΣΥΓΑΠΑ, κ. Νίκος Σπιτάλας. Και προσθέτει ότι η Ελλάδα...

Ελλάδα • 16/10/2008 • 

[ ΓΝΩΜΗ ] Στη σωστή κατεύθυνση

ΟΙ ΑΛΛΑΓΕΣ που εξαγγέλθηκαν για τη συνεπιμέλεια είναι προς τη σωστή κατεύθυνση. Αυτό απαιτούν οι συνθήκες ζωής και αυτό πραγματοποιήθηκε...

Όλες οι Απόψεις • 07/10/2008 • 

Γονική επιμέλεια γένους αρσενικού

«Δεν είμαι κατά των γυναικών. Ούτε τις θεωρώ ανίκανες να μεγαλώσουν τα παιδιά τους. Οι καιροί έχουν αλλάξει όμως. H μητέρα δεν έχει τον ρόλο...

Ελλάδα • 21/08/2006 • 

H βία έχει και θηλυκό πρόσωπο

«Με χτύπησε με το γόνατό της στο στήθος επειδή μίλησα με μια άλλη γυναίκα, αν και το μόνο που ήθελα ήταν οδηγίες για μία οδό. Οδηγούσα και είχαμε...

Ελλάδα • 26/04/2006 • 

«Δεν βλέπω τα παιδιά λόγω αργίας»

«Εδώ και ενάμιση χρόνο δεν μπορώ να επικοινωνήσω με τα παιδιά μου. Οφείλω να τα βλέπω μαζί με κοινωνικό λειτουργό, αλλά το Σάββατο που έχει...

Ελλάδα • 18/04/2006 • 

Διεκδικούν το δικαίωμα του πατέρα

Χώρισε το 2000 με συναινετικό διαζύγιο: Δεν ήθελε - όπως λέει σήμερα - να «παγιδεύσει» την οικογένειά του σε ψυχοφθόρες και χρονοβόρες δικαστικές...

Ελλάδα • 15/12/2005 • 

ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΣΤΙΣ ΜΑΤΙΕΣ Ο πατέρας

O λόγος στους αναγνώστες. Ο Γ. Μουμουζιάς, αντιπρόεδρος του «Συλλόγου Ανδρικής και Πατρικής Αξιοπρέπειας», γράφει: «Αγαπητέ κύριε Παπαδόπουλε,...

Όλες οι Απόψεις • 09/12/2008 • 

«Μαζί» και μετά το διαζύγιο

Νέα ρύθμιση δίνει την επιμέλεια των παιδιών και στους δύο διαζευγμένους γονείς

http://www.tanea.gr/news/greece/article/1401876/?iid=2#externaldisquss_div

1-12 από 12

Ξενοδοχείο διαζυγίων - Μπαίνεις παντρεμένος, φεύγεις χωρισμένος [photo]

Κάνεις check in παντρεμένος και όταν κάνεις check out είσαι χωρισμένος...
Δεν πρόκειται για το ξενοδοχείο της ερωτικής γκαντεμιάς, αλλά για το ξενοδοχείο του διαζυγίου, όπως χαρακτηρίζεται πλέον το θέρετρο "Gideon Putnam" στα Σαρατόγκα Σπρινκγς.


Αντί 5.000 δολαρίων, ένα ζευγάρι που θέλει να δώσει γρήγορο και ανώδυνο τέλος στον γάμο του σε ένα ειδυλλιακό τοπίο, θα μπορεί να κάνει κράτηση στο ξενοδοχείο και σε ένα Σαββατοκύριακο να έχει ξεμπερδέψει με τα γραφειοκρατικά.
Πηγή: Εspresso

http://press-gr.blogspot.gr/2014/09/photo_28.html

Επάγγελμα: Σύζυγος προς ενοικίαση

Ένας άνεργος υδραυλικός, 44 ετών, πριν δύο μήνες είχε την φαεινή ιδέα να δοκιμάσει την τύχη του σε ένα νέο για την χώρα μας επάγγελμα και όπως λέει ο ίδιος, για αρχή, πηγαίνει αρκετά καλά. Ο Λευτέρης Λοτσίστερο, που ζει στην Αθήνα, παντρεμένος και πατέρας μιας κόρης, δηλώνει στο protothema.gr ότι η ανεργία τον ώθησε να ασχοληθεί με ένα νέο επάγγελμα που το ονόμασε «ενοικίαση συζύγων»!

Ο κύριος Λοτσίστερο, μας εξηγεί ότι το ασυνήθιστο επάγγελμα άρχισε το 2007 από την Ιταλία και συγκεκριμένα από το Μιλάνο, όταν ένας άνεργος άντρας σκέφθηκε κάνοντας αυτό το επάγγελμα να λύσει το οικονομικό του πρόβλημα. Τώρα, όπως μας εξηγεί ο Έλληνας «σύζυγος προς ενοικίαση», ο οποίος διαθέτει και σελίδα στο Facebook, το επάγγελμα έχει εξαπλωθεί σε πολλές χώρες στον κόσμο, όπως Καναδά, Αυστραλία και Κίνα και αποτελεί ήδη ένα διεθνές δίκτυο.

c

Τι κάνει όμως ένας σύζυγος προς ενοικίαση; Ποιες γυναίκες κατεξοχήν τον επιλέγουν και μπορούν αυτές οι γυναίκες, τουλάχιστον στη χώρα μας, να επιλέξουν μέσα από διαφορετικούς άντρες, εκείνον που πλησιάζει στις δικές τους προτιμήσεις;

Ο κ. Λευτέρης μας εξηγεί ότι στην Ελλάδα, οι «σύζυγοι προς ενοικίαση» προς το παρόν είναι λίγοι. Ο ίδιος εξυπηρετεί τα βόρεια προάστια και το κέντρο της Αθήνας, ενώ δύο συνεργάτες του εργάζονται σε Καλλιθέα και Περιστέρι. Ένας «σύζυγος» υπάρχει στην Θεσσαλονίκη και ενδιαφέρον για να ενταχθούν στο δίκτυο έχουν δείξει άντρες από Πάτρα, Κρήτη και Κεφαλονιά.

c

Ο ίδιος μας ξεκαθαρίζει ότι «οι σύζυγοι προς ενοικίαση» δεν κάνουν τίποτα «πονηρό», ούτε διανυκτερεύουν με τις γυναίκες για τις οποίες εργάζονται. Συνήθως τους επιλέγουν κυρίες από 35 μέχρι 70 ετών, διαζευγμένες ή χήρες, οι οποίες χρειάζονται έναν άντρα για τις «αντρικές» δουλειές του σπιτιού. Ο κ. Λευτέρης μας λέει ότι του ζητούν να επισκευάσει πράγματα που έχουν χαλάσει μέσα στο σπίτι ή να κατεβάσει τα χαλιά από το πατάρι!

Σε μια περίπτωση όμως μια μητέρα τον επέλεξε για να παραστεί σε σχολική γιορτή δίπλα σε αυτή και το παιδί της, επειδή δεν υπήρχε πατέρας στην οικογένεια! Μια άλλη συγκινητική περίπτωση είναι η ιστορία μιας γυναίκας που έχασε το μονάκριβο παιδί της και η ίδια πάσχει από ανίατη ασθένεια.

c

Όπως μας εξηγεί ο κ. Λευτέρης όταν την επισκέφθηκε στο σπίτι για να κάνει κάποιες δουλειές που εκείνη δεν είχε την δυνατότητα και τις δυνάμεις να τις εκτελέσει, τον παρακάλεσε να μείνει μερικές ώρες παραπάνω, απλά για να έχει μαζί του μια ανθρώπινη συζήτηση... Ο ίδιος τονίζει ότι έμεινε με την γυναίκα περίπου τρεις ώρες συζητώντας και δεν δέχθηκε να πάρει τα επιπλέον χρήματα που εκείνη του προσέφερε.

Ο «σύζυγος προς ενοικίαση» διευκρινίζει ότι ακόμα δεν του έχει ζητηθεί να συνοδεύσει κάποια γυναίκα σε βραδινή έξοδο, αλλά, αν του ζητηθεί, θα το κάνει μετά χαράς.

c

Επίσης μας αναφέρει ότι υπάρχουν και ζευγάρια που ζητούν την βοήθεια των συζύγων προς ενοικίαση για να κάνουν τις «χοντρές» δουλειές μέσα στο σπίτι, επειδή ο σύζυγος είναι πολυάσχολος και δεν έχει χρόνο!


Οι γυναίκες που θέλουν να επιλέξουν ένα σύζυγο προς ενοικίαση και να μάθουν το κόστος αυτής της υπηρεσίας μπορούν να απευθύνονται στην αντίστοιχη σελίδα στο Facebook.

c

Πάντως, σε ερώτησή μας για το αν η γυναίκα του ζηλεύει που ο ίδιος «έχει και άλλες γυναίκες» κατά καιρούς ως «σύζυγος προς ενοικίαση», ο κ. Λευτέρης απάντησε με άνεση ότι η γυναίκα του δεν ζηλεύει, επειδή γνωρίζει ότι αυτό που κάνει ο άντρας της είναι απλά ένα επάγγελμα!