http://archive.enet.gr/online/online_text/c=112,dt=23.10.2008,id=5340832
Οι διατάξεις που έδιναν την επιμέλεια και στους δύο γονείς τελικά αποσύρθηκαν. Γιατί πιστεύετε έγινε αυτό;
«Εως τώρα, μόνο από δημοσιεύματα, εικασίες και ανεπίσημες πληροφορίες, δόθηκε η εντύπωση ότι υπήρχε τέτοια ρύθμιση και ότι αποσύρθηκε. Ως γνωστόν, το προηγούμενο καλοκαίρι συστάθηκε νομοπαρασκευαστική επιτροπή που πρότεινε τη συνεπιμέλεια ως ορθότερο τρόπο διαχείρισης των παιδιών του διαζυγίου. Το υπουργείο Δικαιοσύνης δεν έκανε γνωστό εάν το δέχεται ή όχι αυτό από τους επιστήμονες της επιτροπής. Επίσης, διάφοροι φορείς, κι εμείς, προτείναμε και άλλα μέτρα, όπως οικογενειακά δικαστήρια, ύπαρξη κοινωνικών υπηρεσιών των δικαστηρίων, πραγματογνώμονες και τριμελή δικαστήρια που θα αποφασίζουν με τη γνώμη του παιδιού, τον τόπο διαμονής του».
Συνήθως η επιμέλεια δίνεται στις μητέρες.
«Τα ελληνικά δικαστήρια αποτελούνται από 80% γυναίκες. Ο άνδρας έχει πάντα, ή σχεδόν πάντα, άδικο. Το αποτέλεσμα είναι να υπάρχει εκφοβισμός και εξουσία επί του παιδιού σε καταστροφικό επίπεδο. Πρόσφατα κάποιες κυρίες μάς ενημέρωσαν ότι θίγεται η μητέρα όταν το παιδί θα έχει την παρουσία και την επιμέλεια από τους δύο γονείς. Πιστεύω ακράδαντα ότι αυτές οι κυρίες δεν εκπροσωπούν κανέναν και παίζουν πολιτικά παιχνίδια εις βάρος των παιδιών μας. Πώς συμπεραίνουν ότι θίγονται τα "συμφέροντά τους"; Δεν ταυτίζονται με αυτά των παιδιών τους;»
Τι σκοπεύετε να κάνετε τώρα;
Οι κινητοποιήσεις ξεκίνησαν. Δεν θα αφήσουμε την τύχη των παιδιών μας σε χέρια τρίτων. Καλέσαμε όλες τις μητέρες, οι οποίες έδειξαν κατανόηση και ενδιαφέρον. Μας στήριξαν και μας έδωσαν κουράγιο να συνεχίσουμε. Να σωθούν οι επόμενες γενεές από τη λαίλαπα των διαζυγίων που αποτελεί οικονομική και κοινωνική αιμορραγία σε μια ευνομούμενη πολιτεία με μοντέρνους τρόπους ζωής. Εχουμε τη συμπαράσταση φορέων, οργανώσεων και πολιτισμένων ανθρώπων και θα πετύχουμε το στόχο μας».
Υποστηρίζετε ότι αυτοί που δεν θέλουν την από κοινού επιμέλεια είναι ένα κύκλωμα που εκμεταλλεύεται οικονομικά τους διαζευγμένους. Ποιοι είναι στο κύκλωμα αυτό;
«Μα είναι αυτονόητο ότι υπάρχουν συμφέροντα. Ολοι, άνδρες, γυναίκες, είμαστε αλληλέγγυοι να αποκαλύψουμε αυτά τα άδηλα μορφώματα που είτε από άγνοια είτε από ιδιοτελή συμφέροντα πατάνε στα πτώματα των δύστυχων διαζευγμένων».
Μιλήσατε για σύνδρομο γονικής αποξένωσης που εμφανίζουν τα παιδιά χωρισμένων γονιών. Τι εννοείτε;
«Το σύνδρομο γονικής αποξένωσης είναι ένα ψυχολογικό-ψυχιατρικό φαινόμενο που εμφανίζεται τουλάχιστον στα μισά από το ένα εκατομμύριο των παιδιών των διαζυγίων και είναι μια ψύχωση ενάντια στον γονέα με τον οποίο δεν μένει. Αυτό δημιουργείται από τη συκοφαντική δυσφήμηση του άλλου γονέα, από την παρεμπόδιση επικοινωνίας, από τη δημιουργία φόβου στο παιδί, επιδεικνύοντας τη δικαστική απόφαση επικοινωνίας με την οποία απαγορεύεται να δει τον άλλο γονέα οπουδήποτε παρά μόνο στις μέρες και ώρες που δίνει η απόφαση. Πολλές μητέρες χρησιμοποιούν αυτή την απόφαση για να απαγορεύσουν την είσοδο του πατέρα στο σχολείο, στο νοσοκομείο, στην παιδική χαρά και δημιουργούν τεράστιες φοβίες στα παιδιά οι οποίες τα ακολουθούν σε όλη τους τη ζωή».
Αυτό τι συνέπειες έχει;
«Η έλλειψη του προτύπου του πατέρα, η ανασφάλεια, η όδευση σε "θηλυκές" συνήθειες (για τα αγόρια) εφ' όσον ζουν καταπιεσμένα σε θηλυκό περιβάλλον. Το σύνδρομο αυτό είναι γνωστό διεθνώς ως PAS (Parental Alienation Syndrome) και αναγνωρίζεται από πολλά δικαστήρια του εξωτερικού ως απόδειξη κακής άσκησης της επιμέλειας».
Για ποιο λόγο προσφύγατε στο Ευρωδικαστήριο και τι προσδοκάτε;
«Συνεχίζουμε την αποστολή προσφυγών για να αναδειχθεί η καταστροφή που έχει έλθει σε χιλιάδες παιδιά επικαλούμενοι το άρθρο 8 για την προστασία της οικογένειας, τα θέματα ισότητας, τις συνέπειες από την καθυστέρηση των δικαστικών αποφάσεων».
Πιστεύετε ότι τα ελληνικά δικαστήρια ρυθμίζουν με δίκαιο τρόπο ή όχι τα θέματα της επιμέλειας;
«Ο Ελληνας δικαστής δεν έχει εξειδικευθεί στην παιδοψυχολογία και δεν έχει κανέναν σύμβουλο-πραγματογνώμονα να του υποδείξει το ορθό. Επίσης, έχει τόσο φόρτο εργασίας και βαριέται να ακούει κατηγορίες του ενός γονέα προς τον άλλον. Πρέπει λοιπόν σε λίγα λεπτά να αποφασίσει την τύχη και το μέλλον του παιδιού εύκολα, σύντομα και αποτελεσματικά. Ο μόνος τρόπος είναι να ακολουθήσει την πεπατημένη με μόνη την υποψία και νοοτροπία ότι το παιδί έχει ανάγκη τη μητέρα. Είναι δυνατόν ένα εκατομμύριο πατεράδες να είναι κακοί και ένα εκατομμύριο μανάδες να είναι καλές; Και ένα παιδί θα απαντούσε ότι αυτό είναι λάθος».
Γιατί τα δικαστήρια καθυστερούν να εκδώσουν αποφάσεις σχετικά με θέματα επιμέλειας;
«Υπάρχει μεγάλη συμφόρηση των δικαστηρίων και δεν κατάλαβε η πολιτεία ότι μόνο με υποδομές και την εφαρμογή των μέτρων που είπα θα λυθεί εν μέρει το πρόβλημα. Κάθε άλλη λύση θα αποτελέσει εφαλτήριο για καταστροφή της ελληνικής οικογένειας και της κοινωνίας. Τα μισά δικαστήρια έχουν ως θέμα οικογενειακές υποθέσεις».
Η ανάθεση της επιμέλειας στη μητέρα, λέτε ότι αποτελεί παρέκκλιση από την αρχή της ισότητας των γονέων, από το λειτουργικό τους δικαίωμα. Γιατί;
«Μα κάθε παιδί έχει ανάγκη από τους δύο γονείς καθημερινά. Ισα δικαιώματα και ίσες υποχρεώσεις δίνουν το πρότυπο της ισότητας και στα παιδιά που με την ανισόρροπη αυτή κατάσταση που υπάρχει έχουν χάσει κάθε καλή εικόνα της δικαιοσύνης και της ισότητας». *
 |
ΝΙΚΟΣ ΣΠΙΤΑΛΑΣ Πρόεδρος του «Συλλόγου για την Ανδρική και Πατρική Αξιοπρέπεια»
«Είναι κακοί ένα εκατ. πατέρες για την επιμέλεια του παιδιού;»
Της ΟΛΥΜΠΙΑΣ ΛΙΑΤΣΟΥ
Μαμάδες εναντίον μπαμπάδων και μπαμπάδες εναντίον μαμάδων; Κι, όμως, η προτεινόμενη ρύθμιση του υπουργείου Δικαιοσύνης, που θα έδινε την επιμέλεια και στους δύο γονείς, βάθυνε ακόμη περισσότερο το ρήγμα που υπήρχε στους χωρισμένους γονείς. Τώρα, σε θέση «μάχης» είναι οι μπαμπάδες. «Είναι δυνατόν ένα εκατομμύριο πατεράδες να είναι κακοί κι ένα εκατομμύριο μανάδες να είναι καλές; Κι ένα παιδί, αν ρωτούσατε, θα απαντούσε ότι αυτό είναι λάθος». Μιλάμε με τον πρόεδρο του «Συλλόγου για την Ανδρική και Πατρική Αξιοπρέπεια» Νίκο Σπιτάλα.
«Εως τώρα, μόνο από δημοσιεύματα, εικασίες και ανεπίσημες πληροφορίες, δόθηκε η εντύπωση ότι υπήρχε τέτοια ρύθμιση και ότι αποσύρθηκε. Ως γνωστόν, το προηγούμενο καλοκαίρι συστάθηκε νομοπαρασκευαστική επιτροπή που πρότεινε τη συνεπιμέλεια ως ορθότερο τρόπο διαχείρισης των παιδιών του διαζυγίου. Το υπουργείο Δικαιοσύνης δεν έκανε γνωστό εάν το δέχεται ή όχι αυτό από τους επιστήμονες της επιτροπής. Επίσης, διάφοροι φορείς, κι εμείς, προτείναμε και άλλα μέτρα, όπως οικογενειακά δικαστήρια, ύπαρξη κοινωνικών υπηρεσιών των δικαστηρίων, πραγματογνώμονες και τριμελή δικαστήρια που θα αποφασίζουν με τη γνώμη του παιδιού, τον τόπο διαμονής του».
Συνήθως η επιμέλεια δίνεται στις μητέρες.
«Τα ελληνικά δικαστήρια αποτελούνται από 80% γυναίκες. Ο άνδρας έχει πάντα, ή σχεδόν πάντα, άδικο. Το αποτέλεσμα είναι να υπάρχει εκφοβισμός και εξουσία επί του παιδιού σε καταστροφικό επίπεδο. Πρόσφατα κάποιες κυρίες μάς ενημέρωσαν ότι θίγεται η μητέρα όταν το παιδί θα έχει την παρουσία και την επιμέλεια από τους δύο γονείς. Πιστεύω ακράδαντα ότι αυτές οι κυρίες δεν εκπροσωπούν κανέναν και παίζουν πολιτικά παιχνίδια εις βάρος των παιδιών μας. Πώς συμπεραίνουν ότι θίγονται τα "συμφέροντά τους"; Δεν ταυτίζονται με αυτά των παιδιών τους;»
Τι σκοπεύετε να κάνετε τώρα;
Οι κινητοποιήσεις ξεκίνησαν. Δεν θα αφήσουμε την τύχη των παιδιών μας σε χέρια τρίτων. Καλέσαμε όλες τις μητέρες, οι οποίες έδειξαν κατανόηση και ενδιαφέρον. Μας στήριξαν και μας έδωσαν κουράγιο να συνεχίσουμε. Να σωθούν οι επόμενες γενεές από τη λαίλαπα των διαζυγίων που αποτελεί οικονομική και κοινωνική αιμορραγία σε μια ευνομούμενη πολιτεία με μοντέρνους τρόπους ζωής. Εχουμε τη συμπαράσταση φορέων, οργανώσεων και πολιτισμένων ανθρώπων και θα πετύχουμε το στόχο μας».
Υποστηρίζετε ότι αυτοί που δεν θέλουν την από κοινού επιμέλεια είναι ένα κύκλωμα που εκμεταλλεύεται οικονομικά τους διαζευγμένους. Ποιοι είναι στο κύκλωμα αυτό;
«Μα είναι αυτονόητο ότι υπάρχουν συμφέροντα. Ολοι, άνδρες, γυναίκες, είμαστε αλληλέγγυοι να αποκαλύψουμε αυτά τα άδηλα μορφώματα που είτε από άγνοια είτε από ιδιοτελή συμφέροντα πατάνε στα πτώματα των δύστυχων διαζευγμένων».
Μιλήσατε για σύνδρομο γονικής αποξένωσης που εμφανίζουν τα παιδιά χωρισμένων γονιών. Τι εννοείτε;
«Το σύνδρομο γονικής αποξένωσης είναι ένα ψυχολογικό-ψυχιατρικό φαινόμενο που εμφανίζεται τουλάχιστον στα μισά από το ένα εκατομμύριο των παιδιών των διαζυγίων και είναι μια ψύχωση ενάντια στον γονέα με τον οποίο δεν μένει. Αυτό δημιουργείται από τη συκοφαντική δυσφήμηση του άλλου γονέα, από την παρεμπόδιση επικοινωνίας, από τη δημιουργία φόβου στο παιδί, επιδεικνύοντας τη δικαστική απόφαση επικοινωνίας με την οποία απαγορεύεται να δει τον άλλο γονέα οπουδήποτε παρά μόνο στις μέρες και ώρες που δίνει η απόφαση. Πολλές μητέρες χρησιμοποιούν αυτή την απόφαση για να απαγορεύσουν την είσοδο του πατέρα στο σχολείο, στο νοσοκομείο, στην παιδική χαρά και δημιουργούν τεράστιες φοβίες στα παιδιά οι οποίες τα ακολουθούν σε όλη τους τη ζωή».
Αυτό τι συνέπειες έχει;
«Η έλλειψη του προτύπου του πατέρα, η ανασφάλεια, η όδευση σε "θηλυκές" συνήθειες (για τα αγόρια) εφ' όσον ζουν καταπιεσμένα σε θηλυκό περιβάλλον. Το σύνδρομο αυτό είναι γνωστό διεθνώς ως PAS (Parental Alienation Syndrome) και αναγνωρίζεται από πολλά δικαστήρια του εξωτερικού ως απόδειξη κακής άσκησης της επιμέλειας».
Για ποιο λόγο προσφύγατε στο Ευρωδικαστήριο και τι προσδοκάτε;
«Συνεχίζουμε την αποστολή προσφυγών για να αναδειχθεί η καταστροφή που έχει έλθει σε χιλιάδες παιδιά επικαλούμενοι το άρθρο 8 για την προστασία της οικογένειας, τα θέματα ισότητας, τις συνέπειες από την καθυστέρηση των δικαστικών αποφάσεων».
Πιστεύετε ότι τα ελληνικά δικαστήρια ρυθμίζουν με δίκαιο τρόπο ή όχι τα θέματα της επιμέλειας;
«Ο Ελληνας δικαστής δεν έχει εξειδικευθεί στην παιδοψυχολογία και δεν έχει κανέναν σύμβουλο-πραγματογνώμονα να του υποδείξει το ορθό. Επίσης, έχει τόσο φόρτο εργασίας και βαριέται να ακούει κατηγορίες του ενός γονέα προς τον άλλον. Πρέπει λοιπόν σε λίγα λεπτά να αποφασίσει την τύχη και το μέλλον του παιδιού εύκολα, σύντομα και αποτελεσματικά. Ο μόνος τρόπος είναι να ακολουθήσει την πεπατημένη με μόνη την υποψία και νοοτροπία ότι το παιδί έχει ανάγκη τη μητέρα. Είναι δυνατόν ένα εκατομμύριο πατεράδες να είναι κακοί και ένα εκατομμύριο μανάδες να είναι καλές; Και ένα παιδί θα απαντούσε ότι αυτό είναι λάθος».
Γιατί τα δικαστήρια καθυστερούν να εκδώσουν αποφάσεις σχετικά με θέματα επιμέλειας;
«Υπάρχει μεγάλη συμφόρηση των δικαστηρίων και δεν κατάλαβε η πολιτεία ότι μόνο με υποδομές και την εφαρμογή των μέτρων που είπα θα λυθεί εν μέρει το πρόβλημα. Κάθε άλλη λύση θα αποτελέσει εφαλτήριο για καταστροφή της ελληνικής οικογένειας και της κοινωνίας. Τα μισά δικαστήρια έχουν ως θέμα οικογενειακές υποθέσεις».
Η ανάθεση της επιμέλειας στη μητέρα, λέτε ότι αποτελεί παρέκκλιση από την αρχή της ισότητας των γονέων, από το λειτουργικό τους δικαίωμα. Γιατί;
«Μα κάθε παιδί έχει ανάγκη από τους δύο γονείς καθημερινά. Ισα δικαιώματα και ίσες υποχρεώσεις δίνουν το πρότυπο της ισότητας και στα παιδιά που με την ανισόρροπη αυτή κατάσταση που υπάρχει έχουν χάσει κάθε καλή εικόνα της δικαιοσύνης και της ισότητας». *
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 23/10/2008
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου