Τρίτη 20 Αυγούστου 2013
Δευτέρα 5 Αυγούστου 2013
ΣΥΓΑΠΑ – ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΣΤΑ ΚΑΜΕΝΑ ΒΟΥΡΛΑ & ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ
www.sos-sygapa.eu
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
Την Κυριακή, 18 Αυγούστου 2013, ώρα 9.00 θα παρουσιαστεί το έργο του ΣΥΓΑΠΑ καθώς και τα βιβλία ‘Το Κοινωνικό Κίνημα των Διαζευγμένων’ και ‘Ιστορίες Διαζυγίων’, στο ξενοδοχείο Γαλήνη, στα Καμένα Βούρλα. Τα βιβλία ενδιαφέρουν νομικούς, ψυχολόγους, κοινωνικούς λειτουργούς, ψυχίατρους, παιδαγωγούς, γονείς και ειδικούς.
Η γνωστή συγγραφέας, ψυχολόγος και φεμινίστρια, Λιάνα Καλλιέρου, γράφει:
‘Το βιβλίο του Νίκου Σπιτάλα, καλύπτει ένα χώρο που ως τώρα κανείς δεν είχε αναλύσει τόσο διεισδυτικά και τόσο εμπεριστατωμένα. Το αξιοσημείωτο επίσης σε αυτό το βιβλίο, είναι η τεκμηρίωση των θεωριών με γλαφυρά παραδείγματα που δημιουργούν ολοζώντανες εικόνες..
Αυτό που εκτιμώ σε αυτό το βιβλίο, είναι ότι όχι μόνο κινητοποιεί το μυαλό και την ψυχή, αλλά και βοηθάει τον αναγνώστη να παρατηρεί φαινόμενα και γεγονότα, τα οποία μέσα στη δίνη κάποιων ψυχικών συγκρούσεων της ζωής, δεν θα τα παρατηρούσε ποτέ.. Το κοινωνικό στερεότυπο θέλει τον άντρα «δυνατό». Γι αυτό οι άντρες δυσκολεύονται να κοινοποιήσουν τη δική τους κακοποίηση από τις γυναίκες τους..
Οι αριθμοί λένε πάντα την αλήθεια και το ξέρει καλά αυτό ο Νίκος ο Σπιτάλας, γι αυτό και παραθέτει μια έρευνα από τις Ηνωμένες Πολιτείες, που παρουσιάζει ανατριχιαστικά στοιχεία για τα παιδιά που ζουν σε μονογαμική οικογένεια και χωρίς την παρουσία και την επιμέλεια και των δύο γονιών. Εύχομαι λοιπόν διαβάζοντάς το και μελετώντας το, κάθε ένας από μας , με την επιρροή που πιθανόν διαθέτει , ατομικά η και ομαδικά μέσω του ΣΥΓΑΠΑ, να μπορέσει να βάλει το «λιθαράκι » του, επηρεάζοντας ή νουθετώντας τους κοινωνικούς ταγούς της χώρας μας, για ένα καλύτερο και πιο δίκαιο μέλλον στη ζωή των παιδιών και ασφαλώς και των γονιών.’
Ο καθηγητής και πρώην Πρύτανης του ΕΜΠ, N. Μαρκάτος, γράφει:
‘ Το βιβλίο παρουσιάζει τα πολύ σοβαρά θέματα που προκύπτουν από τα διαζύγια, όπως τα προβλήματα των πατεράδων που δεν μπορούν να δουν τα παιδιά τους, το φαινόμενο της αποξένωσης των παιδιών των χωρισμένων γονέων, την απαράδεκτη στη χώρα μας εφαρμογή του οικογενειακού δικαίου, που είναι κυριολεκτικά καταστροφική για τον πατέρα και άλλα.
Το βιβλίο είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον αλλά και πρακτικά χρήσιμο, όπως θα φανεί από την παρακάτω σύντομη ανάλυση. Ο συγγραφεύς έχει αφιερώσει πολλά χρόνια μελετώντας το θέμα του και αυτό γίνεται φανερό από τον θησαυρό των πληροφοριών που παραθέτει. Εχει επίσης ιδρύσει το κίνημα των πατεράδων ΣΥΓΑΠΑ στη χώρα μας από το 2004 με ποικίλες εκδηλώσεις. Το βιβλίο αυτό έρχεται λοιπόν σαν επιστέγασμα γνώσεων, εμπειρίας και αγώνων.
Εύχομαι στο συγγραφέα καλή επιτυχία στις προσπάθειές του και δύναμη να τις συνεχίσει μια και προσφέρει πρακτικό έργο στις περίπου μισές οικογένειες της χώρας και σε όλα τα παιδιά που πάντα έχουν και θα έχουν ανάγκη και τους δύο γονείς.’
Ο ιατρός Ευάγγελος Βασιλείου, γράφει:
‘Αν το παιδί βρεθεί αντιμέτωπο με ένα νοσηρό, καταπιεστικό ή αυταρχικό οικογενειακό ή σχολικό περιβάλλον, του ανοίγονται δύο δρόμοι αδιέξοδοι: Η να υποταχθεί ή να αντιδράσει. Και στη μεν πρώτη περίπτωση μπαίνει μέσα του το σπέρμα του υποτακτικού ή του ραγιά ενώ στη δεύτερη του αναρχικού, του μηδενιστή ή του επαναστάτη χωρίς αιτία.
Το παιδί πρέπει να’ναι περήφανο για το γονιό του και ο γονιός περήφανος για το παιδί του.
Όλα τα παραπάνω γίνονται θρύψαλα και συντρίμμια σ΄ένα διαζύγιο και όσο το διαζύγιο είναι πιο άγριο και πολεμικό, τόσο περισσότερο τα θραύσματα του θα τραυματίσουν την ψυχική και κοινωνική υγεία του παιδιού.
Αν οι γονείς προχωρήσουν στο διαζύγιο, το πρόβλημα δεν λύνεται μόνο με τη σωστή απόφαση της επιμέλειας του παιδιού αλλά από το κατά πόσο θα κρατήσουν το παιδί μακριά από τα μεταξύ τους προβλήματα, πως θ’αποφύγουν τη γενιτσαροποίηση του παιδιού, από τον ένα γονέα εναντίον του άλλου.
Είναι βασικό για την ψυχική υγεία του παιδιού, να διατηρείται αλώβητο το πρότυπο του πατέρα και της μάνας και να υπάρχει ισορροπία σχέσεων παιδιών – γονέων και καλή επαφή και με τους δύο γονείς.
Γιατί, σ’ένα παιδί που του απαξιώνεις και του κατεδαφίζεις το πρότυπο του γονέα τον οποίο πρέπει να έχεις ψηλά, είναι ικανό να γκρεμίσει την κοινωνία, να την εκδικηθεί για τη δική του μοίρα.
Ο γονιός που στερεί από το παιδί την επαφή και την ομαλή σχέση με τον άλλο γονέα είναι φυσικός αυτουργός της ψυχικής και κοινωνικής καταστροφής του παιδιού του και ηθικός αυτουργός των παραβατικών πράξεων που θα επιτελέσει αργότερα. Γιατί, είναι εύκολο και βολικό, για εμάς, να δικάζουμε και να καταδικάζουμε τα παραβατικά παιδιά και αθωώνουμε από τις ευθύνες τους τις οικογένειες που τις εξέθρεψαν.
Αξίζουν συγχαρητήρια στον Πρόεδρο του Συλλόγου για την Ανδρική και Πατρική Αξιοπρέπεια (ΣΥΓΑΠΑ) κύριο Νίκο Σπιτάλα που μέσα από τη συλλογή και δημοσίευση κειμένων και ιδίως αυτά των παιδιών των διαζυγίων, στο παρόν βιβλίο, μεταφέρει τον παλμό του προβλήματος με όλες τις πτυχές του και θα είναι ευχής έργον ν’αποτελέσει τη πυξίδα επίλυσης του προβλήματος, ευαισθητοποιώντας όλους τους εμπλεκόμενους για το καλό κυρίως των παιδιών αλλά και των γονέων που τις περισσότερες φορές άθελά τους στερούνται του ιερού δικαιώματος να βλέπουν και να συμπαρίστανται στα παιδιά τους.’.
Η συγγραφέας-δημοσιογράφος, Βένη Παπαδημητρίου, γράφει:
‘Στα «καυτά» θέματα των διαζευγμένων, των διαζυγίων, των πατεράδων που δεν μπορούν να δουν τα παιδιά τους και των παιδιών διάφορων χωρισμένων παιδιών αναφέρεται το βιβλίο.
«Το διαζύγιο είναι επώδυνο για όλους, πόσο μάλιστα για τα παιδιά. Η διαδικασία –όμως- εφαρμογής του οικογενειακού δικαίου είναι καταστροφική για τον πατέρα.
Σε υπερατλαντικές χώρες, από δεκαετίες πριν, έχουν λύσει εν μέρει τα βασικά προβλήματα όπως: οικογενειακά δικαστήρια, οικογενειακοί δικαστές, πραγματογνώμονες, κοινωνικές υπηρεσίες, γονικό συμβόλαιο διαζυγίου, ελάχιστες διατροφές, διαμεσολάβηση κ.λπ.
Όμως, η καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, τα οικονομικά συμφέροντα, η άνιση αντιμετώπιση του άνδρα, οι κοινωνικές ανισότητες, η θηλυκοποίηση των δικαστηρίων, η εμπορευματοποίηση της γυναίκας, τα απομεινάρια του φεμινισμού και το παγκόσμιο σύστημα θυματοποίησης της γυναίκας, οδήγησαν σε ένα κύμα παγκόσμιας αγανάκτησης που στη χώρα μας, έχει αρνητικές επιπτώσεις στα παιδιά. Τελευταία, αναδεικνύεται πρόβλημα στη συνοχή του Κράτους και το έλλειμμα Παδείας, κουλτούρας, πολιτισμού αναδεικνύεται σε όλα τα επίπεδα.’
Οι εκδόσεις iwrite, γράφουν:
‘ Οι εξουσίες (νομοθετική, δικαστική, θρησκευτική, πολιτική) δεν έχουν πυγμή για ν’ αλλάξουν τις βασικές δομές, συνεπώς, μόνο ένα κίνημα ζωντανό μπορεί ν΄ ανατρέψει την τελματώδη κατάσταση.
Ο Νίκος Σπιτάλας κατάγεται από προσφυγική οικογένεια της Αδριανούπολης και έχει τρία παιδιά. Σπούδασε στη Γαλλία: Αρχιτεκτονική, Πολεοδομία, Χωροταξία, Πληροφορική με μεταπτυχιακό στην οικονομία & ανάπτυξη και διδακτορικό στην αστική γεωγραφία.. Είναι ιδρυτής 5 Συλλόγων, με διακρίσεις και εμφανίζεται σε δύο εγκυκλοπαίδειες. Ιδρυτής του «Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Κινήματος» και συντονιστής του Παγκόσμιου κινήματος για τα δικαιώματα του πατέρα.’.
Αλλά σχετικά βιβλία του συγγραφέα: ‘Ανθρώπινα Δικαιώματα. Το Κοινωνικό Κίνημα των Διαζευγμένων’. ‘Οδύσσειες Διαζυγίων’, ‘Οι δικαστικές περιπέτειες ενός πατέρα’, ‘Οι ψευδείς κατηγορίες στο Διαζύγιο’.
http://sygapadramas.blogspot.com/2012/04/blog-post.html
Στις 5 Σεπτεμβρίου, ξαναρχίζουν τα Σεμινάρια της ΑΚΑΔΗΜΙΑΣ ΓΟΝΕΩΝ, στην Αθήνα και στις 6 Σεπτεμβρίου 2013, στη Θεσσαλονίκη, ώρα 7μμ, στην οδό Ακαδημίας 31, ΙΕΚ ΞΥΝΗ, 4ος όροφος και στη Θεσσαλονίκη, Βαλαωρίτου 9, 2ος όροφος, αίθουσα εκδηλώσεων.
Τα φετινά θέματα:
Κάθε Πέμπτη στην Αθήνα και κάθε Παρασκευή, ώρα 7.00μμ, στη Θεσσαλονίκη Ακαδημία για όλους τους γονείς, όχι μόνο διαζευγμένους. Δωρεάν από ΣΥΓΑΠΑ www.sos-sygapa.eu
Στην Ακαδημία διδάσκουν κλινικοί ψυχολόγοι, κοινωνικοί λειτουργοί, Γνωστικοί επί της συμπεριφοράς παιδιών, λογοπεδικοί, Σύμβουλοι ψυχικής υγείας, ψυχίατροι, παιδαγωγοί, καθηγητές Πανεπιστημίων και ΤΕΙ, νομικοί, Ακαδημαϊκοί και άλλοι ειδικοί πρόληψης, θεραπευτικών κοινοτήτων, κτλ.
Η κάθε συνάντηση είναι διαδραστική και μπορούν να συμμετέχουν όλοι οι παρευρισκόμενοι με ερωτήσεις ή τοποθετήσεις.
Παρακαλούμε για δηλώσεις συμμετοχής επικοινωνήστε με την κυρία Φανή Καμπούρη στο τηλ. 6972821953 και στο Χάρη Κατσιβαρδά, στο τηλέφωνο: 6944938836. Ούτως ή άλλως στα τηλέφωνα του ΣΥΓΑΠΑ: 2310524285 / 2106411977 / 6942989785.
Σε όλους τους συμμετέχοντες χορηγείται βεβαίωση παρακολούθησης.
ΓΟΝΕΑΣ ΣΥΓΑΠΑ: http://goneas.blogspot.gr/
Εδώ και δέκα χρόνια, ο ΣΥΓΑΠΑ ενημερώνει για τις συνέπειες των διαζυγίων στα παιδιά, τη γονεική ισότητα και τα ανθρώπινα δικαιώματα των διαζευγμένων και των παιδιών τους. Είναι μέλος του ΔΙΚΤΥΟΥ ΓΙΑ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ, μέλος του ελληνικού Εθελοντισμού, μέλος της Ευρωπαϊκής πλατφόρμας του πατέρα. Συμμετέχει στη Γιορτή του Πατέρα, στην Ονειρούπολη, στη Σχολή Γονέων της ΧΑΝΘ. Συνεργάζεται με τα ΕΛ.ΤΑ, με το Χαμόγελο του Παιδιού, τη Δημοτική βιβλιοθήκη Θεσσαλονίκης, με ραδιόφωνα και τηλεοράσεις, με συλλόγους και φορείς. Διοργανώνει επιστημονικής εκδηλώσεις, Συνέδρια, ημερίδες. Εκδίδει εφημερίδα, βιβλία, περιοδικά. Εχει το Καταφύγιο του Πατέρα, το Διεθνές Παρατηρητήριο για την Αποξένωση και τον Διαμεσολαβητή. Εχει πάνω από 200 δημοσιεύσεις σε ΜΜΕ, παρεμβάσεις σε πολιτικούς, δικαστικούς και κοινωνικούς φορείς. Έχει εθελοντές ψυχολόγους, κοινωνικούς λειτουργούς και ειδικούς ψυχικής υγείας.
Πληροφορίες και εγγραφές: Φράγκων 19. Τηλέφωνα: 2310524285.
Το πρόγραμμα θα κοινοποιηθεί άμεσα και περιλαμβάνει συμβουλευτική και βιωματική συμμετοχή σε σεμιναριακό επίπεδο.
Σε όλους τους συμμετέχοντες χορηγείται βεβαίωση παρακολούθησης.
ΑΚΑΔΗΜΙΕΣ ΓΟΝΕΩΝ ΣΥ.Γ.Α.Π.Α.
WWW.SOS-SYGAPA.EU
Ο ΣΥΓΑΠΑ διεκδικεί: Οικογενειακά δικαστήρια, Οικογενειακούς δικαστές, πραγματογνώμονες, κοινωνικές υπηρεσίες, διαμεσολαβητή, συνεπιμέλεια, γονεική ισότητα στο διαζύγιο. STOP PAS - STOP ΨΕΥΔΕΙΣ ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ
Ο ΣΥ.Γ.Α.Π.Α. και το ΙΕΚ Ξυνή σας προσκαλούν κάθε Πέμπτη & Παρασκευή Παρασκευή στις 7μμ μμ στα σεμινάρια της Ακαδημίας Γονέων.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ:
• Λειτουργική οικογένεια με υγιή συναισθηματικά και υπεύθυνα παιδιά
• Πως θα μεγαλώσετε ένα παιδί γεμάτο αυτοπεποίθηση
• Πρόληψη και αντιμετώπιση της αρνητικής συμπεριφοράς
• Το βρέφος αντιλαμβάνεται την αγάπη και διακρίνει τον καλό γονέα?
• Πως αντιλαμβάνεται το παιδί τη διάλυση της οικογένειας?
• Ο ρόλος των γονιών στην ανάπτυξη της προσωπικότητας των παιδιών. Οι σχέσεις στην οικογένεια
• Μιλώντας για το διαζύγιο στα παιδιά. Βάζοντας στην άκρη τους εγωισμούς
• Άγχος αποχωρισμού και δυσκολίες προσαρμογής: Αιτίες και τρόποι αντιμετώπισης.
• Αγχος επικοινωνίας με εν διαστάσει γονέα
• Τα χαρακτηριστικά της ψυχο-κοινωνικής ανάπτυξης του εφήβου
• Εφηβεία – Βασικοί λόγοι συγκρούσεων και τρόποι αντιμετώπισης (έξοδοι, παρέες, χαρτζιλίκι, ντύσιμο,
ακαταστασία κλπ)
• Η επίδραση της τηλεόρασης και των ηλεκτρονικών παιχνιδιών στη ψυχοσυναισθηματική ανάπτυξη των παιδιών
• Τα παιδιά και το διαδίκτυο
• Σχολικός εκφοβισμός, το θύμα, ο θύτης, οι επιπτώσεις και η αντιμετώπισή του (Bullying)
• Ο ρόλος της μητέρας και του πατέρα στην πρόληψη εξαρτησιογόνων ουσιών
• Πως επικοινωνώ αποτελεσματικά με το παιδί ή/και τον έφηβό μου
• Πώς καλλιεργούμε την υπευθυνότητα στα παιδιά και στους εφήβους
• Ακούσια απουσία του πατέρα
• Ο δάσκαλος, ο καθηγητής αντικαθιστά τον πατέρα/μητέρα? Ο ρόλος του σχολικού επιτρόπου. Κοινωνικοί λειτουργοί και ψυχολόγοι στο σχολείο?
• Κακοποίηση παιδιών: ποιες μορφές παίρνει και τι παρεμβάσεις χρειάζονται
• Αποφεύγοντας τη γονική αποξένωση στο Διαζύγιο
• Το σύνδρομο της Στοκχόλμης
• Διαζύγιο και πένθος: Τι να αναμένετε και πώς να τα χειριστείτε
• Πως πρέπει να γίνει διαχείριση της υγείας του παιδιού
• Δικαιώματα και υποχρεώσεις του γονέα που δεν έχει την επιμέλεια του παιδιού στην υγεία. Πρόσβαση σε ιατρικά απόρρητα, νοσοκομείο, γιατρούς, κτλ
• Ιατρικές βεβαιώσεις για δικαστική χρήση
• Λογοθεραπεία, αφωνία (μουγγάδα), υπερκινητικότητα, σύνδρομα asperger, PAS, κτλ παιδιών διαζυγίων
• Ο ελεύθερος χρόνος, οι διακοπές, τα Σαββατοκύριακα παιδιών διαζυγίων και η επαφή με τον γονέα που δεν έχει επιμέλεια (επικοινωνία)
• Αθλητικές ασχολίες. Το παιδί διαζυγίου
• Η τέχνη, η επιστήμη, το σχολείο στα παιδιά διαζυγίων
• Κοινωνικές έρευνες, πραγματογνωμοσύνες
• Ο καλός και ο κακός γονέας φαίνεται στο διαζύγιο. Χωρίζοντας, χωρίζουν τα παιδιά ή οι ενήλικες?
• Ψευδείς κατηγορίες στο διαζύγιο.
• Σεξουαλικά θέματα για τα παιδιά. Πως γίνεται η διαχείρηση?
• Τι συμβαίνει στο διαζύγιο-διάσταση?
• Γιατί κατηγορούν συχνά ψευδώς τον πατέρα για σεξουαλική παρενόχληση-κακοποίηση παιδιών διαζυγίων?
• Ο ρόλος του δικηγόρου και του δικαστού.
-Αθλητικές και ψυχαγωγικές δράσεις στα παιδιά
-Αγωγή υγείας και πρώτες βοήθειες
-Θεραπευτική Κοινότητα-ενημέρωση
-Παιδικό βιβλίο και πατρική φροντίδα στο διάβασμα
• Βιβλιογραφία
• Προβολές
facebook: https://www.facebook.com/events/161549220701487/?context=create
Τετάρτη 31 Ιουλίου 2013
ΕΡΩΤΗΣΗ ΠΡΟΣ : YΠΟΥΡΓΟ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ , ΔΙΑΦΑΝΕΙΑΣ ΚΑΙ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ Θέμα : Ανάγκη αναμόρφωσης και εκσυγχρονισμού της νομοθεσίας, για άρση των ανισοτήτων μεταξύ των διαζευγμένων ζευγαριών
ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΗΜΑΡΑΣ
Β΄ΑΘΗΝΑΣ
ΓΑΒΡΙΗΛ ΑΒΡΑΜΙΔΗΣ
Α΄ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
Α΄ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
ΕΡΩΤΗΣΗ
ΠΡΟΣ : YΠΟΥΡΓΟ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ , ΔΙΑΦΑΝΕΙΑΣ ΚΑΙ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ
Θέμα : Ανάγκη αναμόρφωσης και εκσυγχρονισμού της νομοθεσίας, για άρση των
ανισοτήτων μεταξύ των διαζευγμένων ζευγαριών .
Κύριε Υπουργέ,
οι νέες κοινωνικοοικονομικές συνθήκες που επικρατούν σήμερα στη χώρα μας αλλά και γενικότερα στην Ευρωπαϊκή Ένωση, έχουν συνέπειες όχι μόνο στην οικονομία, τους θεσμούς και τα άτομα, αλλά έχουν επιφέρει την πλήρη εξαθλίωση στην συνοχή των οικογενειών, εκτοξεύοντας τα διαζύγια και εξαθλιώνουν τις παραδοσιακές ελληνικές οικογένειες.
Οι λόγοι που οδηγούν σε αδιέξοδο τα διαζευγμένα ζευγάρια στη χώρα μας είναι πολυπαραγοντικοί. Επιπροσθέτως, λόγω της δυσκολίας εφαρμογής των νόμων καθώς και της άνισης μεταχείρισης πατεράδων - μητέρων από τα ελληνικά δικαστήρια, επιφέρουν πλήρη ανισορροπία και διαταραχή της ψυχολογίας πολλών παιδιών διαζευγμένων ζευγαριών.
Υπάρχει ανάγκη άμεσης θεσμοθέτησης: α)οικογενειακών δικαστηρίων, β) ειδικού οικογενειακού διαμεσολαβητή, γ) τροποποίησης του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας έτσι ώστε, στις δίκες οικογενειακού δικαίου να καταθέτουν υποχρεωτικά και οι διάδικοι γονείς και έτσι το Δικαστήριο συνεπικουρούμενο από ειδικούς επιστήμονες ( Ψυχολόγους, Κοινωνιολόγους, Κοινωνικούς Λειτουργούς) να συνεκτιμά ακριβοδίκαια την προσωπικότητά τους και τη δυνατότητά τους, να ασκήσουν γονικά καθήκοντα.
Παράλληλα, κοινό αίτημα είναι, η νομική κατοχύρωση και εξίσωση σε θεσμικό επίπεδο, της μητρότητας με την πατρότητα προς την κατεύθυνση των ευρωπαϊκών προτύπων, έτσι ώστε ο δικαστής αμερόληπτα πάντα να αποφασίζει όχι με βάση τα στερεότυπα και το φύλο.
Άλλη σημαντική αλλαγή που προτείνεται, είναι, στην επιδίκαση της διατροφής να θεσπιστούν περισσότερα κριτήρια που να λαμβάνουν υπόψη τις πραγματικές ανάγκες των παιδιών και τις δυνατότητες των γονέων (Φορολογική δήλωση, περικοπή εισοδήματος λόγω μνημονίων, πραγματική οικονομική δυνατότητα κάλυψης της διατροφής κ.ά).
Ερωτάστε :
1. Υπάρχει η πολιτική βούληση εκσυγχρονισμού του οικογενειακού δικαίου προς την κατεύθυνση όλων των παραπάνω περιγραφόμενων υφιστάμενων ατελειών του ;
2. Μελετάται η θέσπιση οικογενειακού διαμεσολαβητή, ο οποίος πέραν των διαζυγίων θα επιλαμβάνεται την επίλυση των επιμέρους διαφορών των υποθέσεων αυτών, όπως: α) πρόβλεψη ειδικής ποινικής διάταξης για την με πρόθεση παρεμπόδιση της επικοινωνίας του ενός γονέα από τον άλλο, β) ισότητα δικαιωμάτων γονέων με παιδιά εκτός γάμου σε αντιστοιχία με τους έχοντες παιδιά εντός γάμου ;
Αθήνα 15 / 11 / 2012
ΟΙ ΕΡΩΤΩΝΤΕΣ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ
ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΗΜΑΡΑΣ
ΓΑΒΡΙΗΛ ΑΒΡΑΜΙΔΗΣ
Κυριακή 28 Ιουλίου 2013
Εξαιρετικά αφιερωμένο στους μπαμπάδες που λαχταρούν να δουν τα παιδιά τους, Κοινωνιολόγος Διονυσία Τριπολίτου
ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΥ ΣΕ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΟΝ ΡΟΛΟ ΤΟΥ ΠΑΤΕΡΑ
Στο πρώτο μας άρθρο, είχαμε πει ότι η επικοινωνία είναι κάτι να μπορεί να χωρέσει σε κάτι άλλο. Σήμερα θα σας μεταφέρω την επιστολή ενός αναγνώστη που έμεινε σύμφωνος στην δημοσίευσή της και που επιθυμεί να κρατήσει την ανωνυμία του, όπως εξάλλου δικαιούται λόγω προφύλαξης προσωπικών δεδομένων. Είναι ενθαρρυντικό να διαπιστώνουμε ότι γονιός πατέρας αγωνίζεται για την αναγνώριση των γονικών του δικαιωμάτων και την απαραίτητη παρουσία του μέσα στην ζωή των παιδιών του…
Τα λόγια είναι περιττά, γιατί εσείς θα νιώσετε όλα όσα ένιωσα όταν διάβασα τα παρακάτω:
«Κα Τριπολίτου καλημέρα σας. Έστω και ετεροχρονισμένα, αφού διάβασα το άρθρο σας στην εφημερίδα σταθμός (Αρθ.φύλλου 402, 21-05-08), θα ήθελα να σας μεταφέρω τις ευχαριστίες μου για ένα τόσο σημαντικό θέμα που αναλύσατε και τεκμηριώσατε με τον καλύτερο τρόπο και κυρίως την δυνατότητα που δίνεται να ακουστεί και μία άλλη άποψη που αναφέρει ότι όλο και περισσότεροι πατεράδες θέλουν και μπορούν να προσφέρουν με την καθημερινή τους παρουσία και συμμετοχή στην ωρίμανση και διαπαιδαγώγηση των παιδιών τους. Όπως αναφέρετε και στο άρθρο σας… οι μελέτες δείχνουν...ο πατέρας σήμερα συμμετέχει περισσότερο στη γέννηση του παιδιού του… μειώνει τις ώρες εργασίας του προκειμένου να αφιερώσει χρόνο στα παιδιά του… Αυτές οι μελέτες έχουν δημοσιευτεί εδώ και αρκετό καιρό και σε πολλές χώρες του ανεπτυγμένου δυτικού κόσμου αλλά και στην χώρα μας. Δυστυχώς όμως σ΄ένα χωρισμό δύο γονέων και εφόσον έχουν ανήλικα παιδιά η επιμέλεια δίνεται στην μητέρα και ο ρόλος του πατέρα μετατρέπεται σε «επικοινωνία» με τα παιδιά του. Η επικοινωνία μπορεί να είναι είτε μερικές ώρες την εβδομάδα με μία διανυκτέρευση κάθε 15 μέρες είτε στη καλύτερη περίπτωση και εφόσον έχουν συμφωνήσει και οι δύο γονείς (ελάχιστες φορές) με ένα συμφωνητικό που θα καθορίζει κάποιο επιπλέον χρόνο. Δηλαδή με λίγα λόγια ο χωρισμένος πατέρας υποχρεώνεται να απομακρυνθεί από την ζωή των παιδιών του αφού δεν του δίνεται η δυνατότητα να είναι πραγματικά κοντά στα παιδιά του αλλά να αναγκάζεται να μετατρέπεται «σε πατέρα της Disneyland», με καταστροφικές συνέπειες στην ψυχοσύνθεση και τον χαρακτήρα των παιδιών αλλά και πολλές φορές των πατεράδων. Πολύ σωστά αναφέρετε ότι η γυναίκα- μάνα οφείλει να αφήσει δημιουργικό χώρο στον άνδρα- σύντροφο- πατέρα, αλλιώς πέφτει στην παγίδα των δικαιωμάτων και κατακτήσεών της. Όμως στις περισσότερες των περιπτώσεων παρατηρείται για πολλούς και διάφορους λόγους ο αποκλεισμός του πατέρα από την ζωή, τα ερεθίσματα, την μάθηση, τη συμμετοχή, τα ενδιαφέροντα, τα προβλήματα των παιδιών του. Τα παιδιά φθάνουν στο σημείο να μην αναγνωρίζουν τον πατέρα τους και να τους είναι περιττή η παρουσία του. Τα τελευταία χρόνια έχει διογκωθεί σε μεγάλο βαθμό το σύνδρομο PAS(Γονική αποξένωση).Τα παιδιά δεν θέλουν να έχουν καμία σχέση με τον πατέρα τους και δεν τον δέχονται στην ζωή τους με όλες τις καταστροφικές συνέπειες που έχει για το παιδί ένα τέτοιο δεδομένο. Συμφωνώ ότι πολλές φορές οι πατεράδες δεν ασχολούνται με τα παιδιά τους και είναι πολλές φορές υπαίτιοι για το άσχημο κλίμα. Δεν είναι όμως όλοι οι πατεράδες αδιάφοροι. Όπως πολύ σωστά αναφέρετε οι πατεράδες σήμερα θέλουν και μπορούν να βοηθήσουν. Σε ένα χωρισμό όμως δεν πρέπει να μπαίνουν εμπόδια στην επικοινωνία και συμμετοχή του πατέρα στη ζωή των παιδιών του. Και βέβαια είναι τραγελαφικό κάποιος τρίτος (δικαστής, δικηγόρος ή οποιοδήποτε τρίτο πρόσωπο) να καθορίζει πότε ένας πατέρας έχει το δικαίωμα να βλέπει και να είναι κοντά στα παιδιά του. Εύχομαι μέσα από την στήλη σας να συνεχίσετε το κοινωνικό έργο που επιτελείτε. Είμαι στη διάθεσή σας για οποιεσδήποτε επιπλέον διευκρινήσεις θελήσετε και θα ήθελα μέσα από την στήλη σας ν΄αρχίσει ένας πλούσιος εποικοδομητικός διάλογος για τα προβλήματα που δημιουργούνται μετά από ένα διαζύγιο, στον χαρακτήρα, την προσωπικότητα και την συμπεριφορά των παιδιών…».
Αγαπητοί αναγνώστες, αυτά που έχω να πω σε όσους βρίσκονται σε αδιέξοδο, είναι καταρχήν ένα μεγάλο κρίμα για την έλλειψη εκείνων των υποδομών που με τη βοήθεια κοινωνικών λειτουργών , ψυχολόγων, παιδοψυχολόγων και παιδοψυχιάτρων θα έδιναν την δυνατότητα σε αρκετές οικογένειες να κατανοήσουν ότι οι αμοιβαίες υποχωρήσεις δεν είναι οπωσδήποτε ανάγκη να συμβαίνουν μετά τον χωρισμό. Κατά δεύτερον εφόσον δεν υπάρχουν οι υποδομές υποδοχής οικογενειακών και κοινωνικών προβλημάτων, είναι φυσικό να καλούνται οι νομοθέτες και οι φύλακες της νομοθεσίας να εκτελούν ένα πολλές φορές άχαρο ρόλο και γι’ αυτούς τους ίδιους. Γνωρίζω, ωστόσο, πατέρες που έχουν κερδίσει την επιμέλεια των παιδιών τους. Τέλος, νομίζω ότι η διαφαινόμενη αγωνιστικότητα για τον πατρικό ρόλο είναι η μεγαλύτερη παρακαταθήκη έναντι του μέλλοντος ενός παιδιού. Γιατί δεν υπήρξε ούτε βόλεμα ούτε αδιαφορία. Και ο αγώνας συνεχίζεται. Αυτό που χρειάζεται να συγκρατούμε σ΄αυτές τις δύσκολες καταστάσεις είναι ότι ποτέ δεν είναι αργά να μάθουμε να διαχειριζόμαστε τις κοινωνικές μας δεξιότητες.
Θέλω να σας ενημερώσω ότι μπορείτε όσοι δεν έχετε ηλεκτρονική διεύθυνση να στέλνετε τις επιστολές σας με τις απόψεις, τα ερωτήματα και τις αντιρρήσεις σας στην εφημερίδα «Σταθμός».
Η ΠΑΤΡΟΤΗΤΑ ΣΕ ΜΕΤΑΒΑΤΙΚΟ ΣΤΑΔΙΟ ΙΙ
Είναι ολοένα και περισσότερα τα μηνύματα που δέχομαι σε σχέση με το άρθρο μου και την επιστολή του αναγνώστη μας με θέμα «η πατρότητα σήμερα σε μεταβατικό στάδιο». Έγραψα την τελευταία φορά, ότι θα μπορούσαν δύο άνθρωποι που φέρνουν στον κόσμο παιδιά να κατανοήσουν ότι οι αμοιβαίες υποχωρήσεις δεν είναι αναγκαίο να γίνονται μετά από ένα διαζύγιο ή μία απομάκρυνση από την οικογένεια. Αυτό προϋποθέτει να υπάρξουν τέτοιες κοινωνικές δομές, που θα βοηθούν τα ζευγάρια που αποφασίζουν να ζήσουν μαζί να είναι προετοιμασμένα όχι μόνο για το μοίρασμα του χρόνου τους και της ενέργειάς τους δια τρία, τέσσερα και πέντε πολλές φορές στην περίπτωση πολύτεκνων οικογενειών, αλλά επίσης για την αντιμετώπιση κρίσεων που δημιουργούνται μέσα στην καθημερινή συμβίωση της μικρής οικογενειακής μας «ομάδας». Είναι δεδομένο ότι κάθε φορά που έρχεται ένα νέο άτομο μέσα στην ομάδα ή αντιθέτως αποχωρεί κάποιος από την ομάδα, που παίζει κυρίαρχο ρόλο αυτό του πατέρα ή της μητέρας, η μικρή ομάδα της οικογένειας σείεται συθέμελα. Αυτό σημαίνει ότι τις όποιες ρωγμές υποστεί η οικογενειακή γαλήνη ή και η πλήρης κατάρρευσή της αφήνει πίσω της θύματα. Την πληρώνουν οι ενήλικες αλλά όπως λέει και η σοφή γενιά «αμαρτίες γονέων παιδεύουσι τέκνα».
Ο Νευρολόγος ψυχίατρος Δρ Θ.Ασκητής το έχει πει ξεκάθαρα: «Μπορεί δύο άνθρωποι να μην ταιριάζουν και να αποφασίσουν να χωρίσουν όμως ο γονεϊκός τους ρόλος δεν σταματά να υφίσταται. Τα παιδιά χρειάζονται και τους δύο γονείς! Ας βρουν ένα τρόπο έστω και τώρα να συμφωνήσουν ότι τα προσωπικά τους μίση και πάθη δεν θα δυσχεραίνουν περαιτέρω την ζωή των παιδιών τους. Αυτοί ότι είχαν να πάθουν το έπαθαν και το έκαναν. Τα παιδιά τους όμως είναι χρήσιμο να έχουν τα εφόδια εκείνα που θα τους βοηθήσουν να κάνουν καλύτερες επιλογές». Η «Ελευθεροτυπία» σε άρθρο της στις 24-6-2006, ασχολήθηκε εκτενέστερα με το θέμα δίνοντας την δυνατότητα να κατανοήσουμε τι εννοούμε με κοινωνικές δομές. Μεταξύ άλλων γράφει: «Οι διαζευγμένοι γονείς (άνδρες και γυναίκες) κατατάσσονται στην χώρα μας στην κατηγορία των πιο κατατρεγμένων πολιτών, χωρίς να εισακούονται από τους αξιωματούχους… Πάσχουμε από έλλειψη ενημέρωσης, κοινωνικής μέριμνας, νομικής στήριξης και καθοδήγησης, λειτουργίας Οικογενειακών Δικαστηρίων, αλλαγής της νομοθεσίας γύρω από το Οικογενειακό Δίκαιο, θέσπιση νέων νόμων που θα περιλαμβάνουν όλες τις οικογενειακές δομές (μονογονεϊκών οικογενειών, επιμέλεια τέκνων, κ.λ.π.), τη δημιουργία ενός ταμείου τύπου Παρακαταθηκών και Δανείων σύμφωνα με το γαλλικό μοντέλο (το ταμείο καταβάλλει την επιδικασμένη διατροφή στον γονέα που έχει την επιμέλεια και ο καταβάλλων έχει να κάνει με το γαλλικό δημόσιο)». Όταν στην χώρα μας για να εισπραχθεί μία διατροφή 200 ευρώ απαιτούνται έξοδα 700-750 ευρώ, σε ποιους συμφέρει άραγε αυτή η διαιώνιση της κατάστασης;
Εμείς επιμένουμε ότι αν όλα σταματάνε λόγω οικονομικών συμφερόντων εμπλεκομένων επαγγελματικών κλάδων, τότε αξίζει τον κόπο να επιμείνουμε. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή δίνει έμφαση στην προώθηση του ισότιμου ρόλου του πατέρα ως οντότητας με αντίστοιχα δικαιώματα και υποχρεώσεις στην οικογενειακή ζωή, καλώντας τα κράτη-μέλη να προωθήσουν πολιτικές, που θα συμβάλλουν στην «οικιακή δημοκρατία» και στην ισόρροπη κατανομή ευθυνών και οικογενειακών παροχών. Εξάλλου, μείναμε σύμφωνοι ότι όποιος αγώνας είναι παρακαταθήκη στην ζωή των παιδιών μας.
Η ΠΑΤΡΟΤΗΤΑ ΣΕ ΜΕΤΑΒΑΤΙΚΟ ΣΤΑΔΙΟ ΙΙΙ
Όταν ξεκίνησα να γράφω το άρθρο περί της πατρότητας σε μεταβατικό στάδιο, δεν μπορούσα να φανταστώ πόσο πόνο, λύπη και μνήμες θα ανακάλυπτα. Είσαστε όλο και περισσότεροι αυτοί που επικοινωνούν μαζί μου, θέλοντας να μου εναποθέσετε την ιστορία της ζωής σας, επιδιώκοντας μέσα από αυτό το βήμα να αγωνιστείτε με τον δικό σας τρόπο έτσι ώστε να επηρεάσετε την κοινωνία και την πολιτεία για μία ισόνομη μεταχείριση σας στα δικαιώματα που χρήσιμα πρέπει να έχετε ως γονείς. Αυτό που μου έχει κάνει εντύπωση είναι το γεγονός ότι μόνο πατεράδες παρακινήθηκαν. Οι μαμάδες πουθενά! Μα ούτε για να εκφράσουν την αντίρρησή τους; Να πουν π.χ. «Ναι αλλά ο άνδρας μου όταν γεννήθηκε το παιδί ήταν αδιάφορος, είναι μεθύστακας, είναι ένα ρεμάλι…». Τίποτα. Ίσως γιατί η γυναίκα-μητέρα θεωρεί την θέση της δεδομένη.
Σήμερα, θα σας παραθέσω δύο μαρτυρίες, η μία ανήκει σε ένα πατέρα που μου είπε τα εξής: «ποτέ δεν μπορούσα να φανταστώ ότι ένας χωρισμός με την πρώην σύζυγό μου θα με οδηγούσε τον χωρισμό με τα παιδιά μου». Η άλλη μαρτυρία προέρχεται από έναν εικοσιπεντάχρονο: «Όταν ήμουν πέντε χρόνων χώρισαν οι γονείς μου, η επιμέλεια δόθηκε στην μητέρα μου με την οποία έζησα δύο μαρτυρικά χρόνια. Μου μιλούσε συνέχεια κατά του πατέρα μου. Με επηρέασε τόσο πολύ που στο τέλος δεν ήθελα να τον βλέπω αλλά ούτε και να τον ξέρω. Ευτυχώς που εκείνος με πολύ αγώνα μπόρεσε να πείσει ότι μπορούσε να έχει την επιμέλεια και των τεσσάρων παιδιών. Σήμερα είναι ογδόντα χρόνων. Αφιέρωσε όλη του τη ζωή στην διαπαιδαγώγηση μας. Του οφείλουμε πολλά. Φυσικά δεν μας έστρεψε ποτέ εναντίον της μητέρας μας. Αυτό μας βοήθησε να σταθούμε στα πόδια μας. Να ξέρετε τα παιδιά έχουμε αλάνθαστα κριτήρια. Μπορεί να επηρεαστούμε σε κάποιες φάσεις αλλά έχουμε την δυνατότητα να καταλάβουμε τι συμβαίνει ακριβώς».
Πάντως, «μελέτες απέδειξαν ότι τα παιδιά με κοινή επιμέλεια μεγαλώνουν καλύτερα από αυτά που η επιμέλεια ασκείται από ένα μόνο γονέα. Ο ψυχολόγος Robert Bauserman,Ph.D. της διοίκησης του τμήματος Υγείας και Ψυχικής υγείας της Βαλτιμόρης, Μέρυλαντ, ΗΠΑ, διηύθυνε μία μετανάλυση τριάντα τριών ερευνών που έλαβαν χώρα μεταξύ του 1982 και του 1999 και εξέτασαν 1846 παιδιά μονής επιμέλειας και 814 κοινής επιμέλειας. Οι μελέτες συγκρίνανε την προσαρμογή των παιδιών κοινής επιμέλειας, τόσο με παιδιά μονής επιμέλειας όσο και με παιδιά από 251 οικογένειες που οι γονείς ζούσαν μαζί και δεν είχαν χωρίσει. Τα παιδιά κοινής επιμέλειας είχαν λιγότερα συναισθηματικά προβλήματα και τα λιγότερα προβλήματα συμπεριφοράς, είχαν υψηλότερο βαθμό αυτοσεβασμού, καλύτερες οικογενειακές σχέσεις και καλύτερη σχολική απόδοση από τα παιδιά με τις ρυθμίσεις μονής επιμέλειας. Η κοινή επιμέλεια απ΄ότι διαφαίνεται παρέχει την δυνατότητα να έχει το παιδί μία καλύτερη προσαρμογή στα νέα δεδομένα της ζωής του επειδή έχει την δυνατότητα να συναντά και τους δύο γονείς. Επίσης, οι γονείς που έχουν κοινή επιμέλεια των παιδιών εμφανίζουν λιγότερη σύγκρουση μεταξύ τους επειδή μπορούν να συμμετέχουν εξίσου στην ζωή των παιδιών τους και να μην ξοδεύουν τον χρόνο τους διαφωνώντας για τον τρόπο φροντίδας των παιδιών. Είναι σημαντικό να αναγνωριστεί ότι τα αποτελέσματα δεν υποστηρίζουν την κοινή επιμέλεια σε όλες τις περιπτώσεις. Όταν ένας γονέας ενεργεί καταχρηστικά ή είναι αμελής ή έχει ένα σοβαρό διανοητικό ή φυσικό πρόβλημα υγείας, η ανάθεση της επιμέλειας στον άλλο γονέα θα ήταν σαφώς προτιμητέα, όπως αναφέρει ο Bauserman. Οι δικαστές, οι δικηγόροι, οι κοινωνικοί λειτουργοί, οι ψυχολόγοι και άλλοι επαγγελματίες που συμμετέχουν στη παροχή συμβουλών και στην διαδικασία του διαζυγίου πρέπει να γνωρίζουν αυτά τα συμπεράσματα για να αποφασίσουν ποιο περιβάλλον είναι καλύτερο για ένα παιδί μετά τον χωρισμό των γονέων τους».
Το μεγάλο πρόβλημα, που συναντάμε στην χώρα μας, είναι εκείνο της μόνιμης αντιπαλότητας ανάμεσα στα ζευγάρια και πολλές φορές σε ακραίες καταστάσεις, ακόμα και την «κατασκευή γεγονότων», ώστε να βγάλουν τον έναν από τους δύο γονείς ανίκανο ή και επικίνδυνο για την επιμέλεια των παιδιών. Αν θέλουμε να λεγόμαστε πολιτισμένη χώρα, τότε αυτά πρέπει να σταματήσουν το συντομότερο και είναι αλήθεια ότι ένας τρόπος υπάρχει, εκτός από τη σωστή ενημέρωση και επιμόρφωση που μπορούν να δεχτούν οι γονείς, επιτέλους να αποφασίσει το κράτος δικαίου να αλλάξει την νομοθεσία και να δημιουργήσει οικογενειακά δικαστήρια στελεχωμένα με ειδικούς περί οικογενειακού δικαίου. «Όποιος σπίτι μένει σαν αρχίζει ο αγώνας κι αφήνει άλλους ν΄αγωνιστούν για την υπόθεσή του, πρέπει προετοιμασμένος να΄ναι: γιατί όποιος δεν έχει τον αγώνα μοιραστεί, θα μοιραστεί την ήττα…»(Μ.Μπρέχτ).
Από το βιβλίο μου, "Στάση:Επικοινωνία"
ΠΡΩΤΗ ΕΚΔΟΣΗ
© Copyright 2009 : ΔΙΟΝΥΣΙΑ ΤΡΙΠΟΛΙΤΟΥ
ΕΞΩΦΥΛΛΟ: ΚΑΤΙΑ ΡΑΜΠΑΟΥΝΗ, Άγγελος, (ακρυλικό σε καμβά 2×1.20m)
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΜΑΡΙΝΑ ΜΠΕΤΤΑ & ΣΩΤΗΡΙΑ ΚΟΤΤΑΡΑ
ΣΤΟΙΧΕΙΟΘΕΣΙΑ - ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΑΝΤΩΝΗΣ ΝΕΣΚΕΣ
ΕΚΔΟΤΗΣ: ΔΙΟΝΥΣΙΑ ΤΡΙΠΟΛΙΤΟΥ
ΕΚΤΥΠΩΣΗ-ΒΙΒΛΙΟΔΕΣΙΑ: ΚΕΝΤΡΟ ΓΡΑΦΙΚΩΝ ΤΕΧΝΩΝ
ΔΙΑΝΟΜΗ: τηλ.: 6977 070 463 e-mail: dionisia@otenet.gr
ISBN: 978-960-931479-4
Τρίτη 23 Ιουλίου 2013
ΓΟΝΕΑΣ: 25 ιουλίου 2013: Διαμαρτυρία για το οικογενειακό δ...
Δευτέρα 22 Ιουλίου 2013
Σκότωσε τα παιδιά του για να μη χωρίσει με τη γυναίκα του
Η Ρουθ 6 ετών και ο Χοσέ 2 ετών, εξαφανίστηκαν στις 8 Οκτωβρίου 2011 ενώ βρίσκονταν σε ένα πάρκο της Κόρδοβας μαζί με τον πατέρα τους, ο οποίος ισχυρίστηκε ότι τα έχασε
Σε κάθειρξη 40 ετών καταδικάστηκε σήμερα ένας Ισπανός πατέρας ο οποίος τον Οκτώβριο του 2011 σκότωσε τα δύο μικρά παιδιά του, ηλικίας 6 και 2 ετών, για να εκδικηθεί τη σύζυγό του που ήθελε να τον εγκαταλείψει.Οι επτά γυναίκες και οι δύο άνδρες ένορκοι του δικαστηρίου της Κόρδοβας που εξέταζε την υπόθεση έκριναν ένοχο τον Χοσέ Μπρετόν, 41 ετών, για τη δολοφονία των δύο παιδιών. «Οταν, τον Σεπτέμβριο του 2011, η Ρουθ Ορτίθ Ράμος ανακοίνωσε στον σύζυγό της ότι σκόπευε να τερματίσει την κοινή ζωή τους, ο κατηγορούμενος συνέλαβε το σχέδιο να σκοτώσει τα παιδιά για να την εκδικηθεί», αναφέρεται στην απόφαση που ανακοινώθηκε σήμερα στο δικαστήριο.
Ο πρόεδρος του δικαστηρίου Πέδρο Βέλα καταδίκασε τον Μπρετόν σε κάθειρξη 20 ετών για καθέναν από τους φόνους που διέπραξε.
Τα δύο παιδιά, η Ρουθ 6 ετών και ο Χοσέ 2 ετών, εξαφανίστηκαν στις 8 Οκτωβρίου 2011 ενώ βρίσκονταν σε ένα πάρκο της Κόρδοβας μαζί με τον πατέρα τους, ο οποίος ισχυρίστηκε ότι τα έχασε. Δέκα ημέρες αργότερα συνελήφθη και ομολόγησε αλλά στη συνέχεια ανακάλεσε την ομολογία του.
Τα λείψανα των παιδιών βρέθηκαν τελικά τον επόμενο χρόνο στο Λας Κεμαδίγιας, σε μια έκταση που ανήκε στην οικογένεια του Χοσέ Μπρετόν. Οι αρχές κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι ο πατέρας τους χορήγησε ηρεμιστικά για να τα κοιμίσει ή να τα σκοτώσει και στη συνέχεια έκαψε τα πτώματα για να εξαφανίσει τα ίχνη του.
Σάββατο 20 Ιουλίου 2013
ΣΤΕΡΗΜΕΝΕΣ ΔΙΑΚΟΠΕΣ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΔΙΑΖΥΓΙΩΝ
ΣΤΕΡΗΜΕΝΕΣ ΔΙΑΚΟΠΕΣ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΔΙΑΖΥΓΙΩΝ
Τα παιδιά των διαζευγμένων συχνά
κακοποιούνται ψυχολογικά, είτε γιατί γίνονται μοχλός πίεσης του ενός γονιού
στον άλλο, είτε γιατί στερούνται επικοινωνίας του ενός γονιού, συνήθως του
πατέρα , μιας και στην Ελλάδα το Νομικό σύστημα δίνει κατά 99 τοις εκατό την
επιμέλεια στις μητέρες. Στη χώρα μας,
υπάρχουν ένα εκατομμύριο παιδιά διαζυγίων που μεγάλωσαν με τη μητέρα τους,
εξαναγκαστικά μετά από μία δικαστική απόφαση. Περισσότερα δε από τα μισά, όχι
μόνο δεν βλέπουν τον πατέρα τους αλλά και είναι εχθρικά μαζί του λόγω πλύσης
εγκεφάλου και συκοφαντικής δυσφημίσεως.
Και αυτό το καλοκαίρι, αυτός ο
συντριπτικά μεγάλος αριθμός παιδιών διαζυγίων, δεν θα περάσει το καλοκαίρι με
τον πατέρα αλλά και κατά πάσα πιθανότητα, ούτε και με τη μητέρα διότι τα παιδιά
αυτά αρχίζουν να απεχθάνονται και τους δύο γονείς, να αισθάνονται μειωτικά και
να είναι ενάντια στη δικαιοσύνη και σ’ολόκληρη τη κοινωνία. Γίνονται τελικά
παραβατικά, δίχως όνειρα, δίχως πρότυπα και ψυχωτικά/καταθλιπτικά. Το καλοκαίρι
γ’αυτά είναι μαρτύριο αντί να είναι ευτυχία που θα βρίσκονται χαλαρά μαζί με
τους γονείς τους.
Ο νόμος αντί να παρεμβαίνει
ισοδίκαια για την ψυχολογία του παιδιού είναι τόσο παρωχημένος στην Ελλάδα με
αποτέλεσμα αντί να προστατεύει, να γίνεται ένα εργαλείο που
αυτοχρηματοδοτείται, πλουτίζοντας τους ίδιους λειτουργούς του, χωρίς να
απονέμεται με αποτελεσματικότητα για το συμφέρον του παιδιού. Σε συνδυασμό με
την ατιμωρησία για παρεμπόδιση επικοινωνίας και την αδράνεια/καθυστέρηση της
δικαιοσύνης, μένουν, για χρόνια, παιδιά δίχως ένα γονέα και δίχως χαρά, ευτυχία
και ευημερία.
Οι δικαστικές αποφάσεις που
δίνουν ελάχιστη (νόμιμη) επικοινωνία, αποδείχθηκαν καταστροφικές διότι η
επικοινωνία γονέα-παιδιού αποτελεί καθημερινή, βιωματική ανάγκη και δεν μπορεί
να αντικατασταθεί από νόμους και εξωτερικούς παράγοντες προς τη φυσική και
φυσιολογική κατάσταση και θέληση του παιδιού. Ε’άλλου είναι ανθρώπινο δικαίωμα.
Η επικοινωνία του παιδιού με τον
απομακρυσμένο γονιό (πατέρα συνήθως) είναι πάντα συνδεδεμένη με το αν και πόσο,
η διατροφή πληρώνεται από τον πατέρα. Ο νόμος αναλώνεται σε δικαστήρια, με
ασφαλιστικά μέτρα, εφέσεις, εξώδικα και κλητήρες, αντί να προστατέψει το παιδί,
πλουτίζει τους λειτουργούς του, επειδή κάποιος από τους δύο γονείς χρησιμοποιεί
τον ίδιο το νόμο μοχλεύοντας την συμπεριφορά του ανήλικου. Αποτέλεσμα είναι, η
ψυχολογία του παιδιού να καταρρακώνεται, η κοινωνική συνοχή της Ελληνικής
Κοινωνίας να απειλείται σοβαρά από τα διαλυμένα ζευγάρια και τα παιδιά τους και
το μέλλον της κοινωνίας μας να τείνει να μας κάνει όλους αγνώστους μεταξύ μας. Ο
ΣΥ.Γ.Α.Π.Α. (Σύλλογος για την Ανδρική και Πατρική Αξιοπρέπεια www.sos-sygapa.eu ) Μάχεται για ΙΣΑ
οικογενειακά Δικαστήρια, με παρουσία παιδοψυχολόγων και Κοινωνικών Λειτουργών,
μάχεται για να αναγνωριστεί και στην Ελλάδα το P.A.S (Parental Alientation
Syndrome-Σύνδρομο Γονικής Αποξένωσης), μάχεται για να μην κακοποιούνται
ψυχολογικά τα παιδιά από τις αποφάσεις της Δικαιοσύνης σε θέματα επικοινωνίας
με τον Πατέρα και σε θέματα των εξαντλητικών διατροφών που καλείται πάντα να
πληρώνει.
Είναι αναγκαία η μεταρρύθμιση του
οικογενειακού δικαίου με: Οικογενειακά δικαστήρια, οικογενειακούς δικαστές με
γνώσεις ψυχολογίας/παιδοψυχιατρικής, κοινωνικές υπηρεσίες με
πραγματογνώμονες/ειδικούς παιδαγωγούς, διαμεσολαβητές, συνεπιμέλεια και
εναλλασσόμενη κατοικία και να ερωτάται το παιδί στην αρχή του διαζυγίου όχι
όμως από δικαστές. Αλλά κυρίως, να αναπτυχθεί παιδεία/πολιτισμός και κοινωνική
πολιτική της τοπικής αυτοδιοίκησης με ειδικά γραφεία κοινωνικών υπηρεσιών για
προβληματικά ζευγάρια και διαζύγια.
Η πλύση εγκεφάλου και η
συκοφαντική δυσφήμιση σε συνδυασμό με ανεγκέφαλους, απατεώνες και
δικομανείς δικηγόρους, καταστρέφουν παιδί και πατέρα δημιουργώντας το Σύνδρομο
Γονικής Αλλοτρίωσης-Αποξένωσης το οποίο είναι ψυχιατρικό φαινόμενο αποστροφής
του παιδιού από τον γονέα που δεν έχει την επιμέλεια. Οι ψυχίατροι το αποδίδουν
στη ζήλεια-φθόνο (το μεγάλο πρόβλημα των ελλήνων). (http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CF%8D%CE%BD%CE%B4%CF%81%CE%BF%CE%BC%CE%BF_%CE%B3%CE%BF%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AE%CF%82_%CE%B1%CF%80%CE%BF%CE%BE%CE%AD%CE%BD%CF%89%CF%83%CE%B7%CF%82).
ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΔΥΟ ΔΙΚΑΣΤΙΚΩΝ ΑΠΟΦΑΣΕΩΝ:
1) Η απόφαση 952/2007 Μονομελούς Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης διατυπώνει την άποψη ότι: ‘παραδοσιακά η γονική μέριμνα των μικρής
ηλικίας τέκνων πρέπει να ανατίθεται στη μητέρα τους λόγω του ότι έχουν ανάγκη
της μητρικής στοργής και ιδιαιτέρων περιποιήσεων, όμως κατά τις νεώτερες
ιατρικές παιδαγωγικές και ψυχολογικές έρευνες, αυτό ισχύει μόνο για τη νηπιακή
ηλικία, για την οποία αναγνωρίζεται σαφής βιοκοινωνική υπεροχή στη μητέρα’.
(!!!)
2) Η απόφαση 35/2009, του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών αναθέτει προσωρινά την επιμέλεια στη
μητέρα, με το παρακάτω αιτιολογικό, όταν αγνοεί παντελώς τις απειράριθμες
παρεμποδίσεις επικοινωνίας που κάνει η μητέρα: «η μονομερής και αυθαίρετη συμπεριφορά του πατέρα να παραβιάσει την
επιμέλεια του ανηλίκου και να το εκθέσει σε φυσική και ψυχική δοκιμασία
αναθέτοντας εν τοις πράγμασι την επιμέλεια στους γονείς του καταδεικνύει την
έλλειψη υπευθυνότητας και την ανωριμότητά του να ανταποκριθεί στα πρόσθετα
καθήκοντα και την αυξημένη ευθύνη που επιτάσσει το καθήκον άσκησης επιμέλειας
του ανηλίκου. Λεκτέον ότι η αναίτια και αβασάνιστη στέρηση του ενός από τα δύο
γονεϊκά πρότυπα της ζωής του δεν αντισταθμίζεται ούτε αναπληρώνεται από κανένα
άλλο υλικό αγαθό ούτε βέβαια υποκαθίσταται από την παρουσία άλλων προσώπων στη
ζωή του, αντίθετα το οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια σε συναισθηματικό
ακρωτηριασμό». (!!!).
Δεν αποτελεί έκπληξη, λοιπόν, το
γεγονός ότι μειώνεται ο αριθμός των γάμων στην Ε.Ε. Το 2008 έγιναν 4,9 γάμοι
ανά 1.000 άτομα, έναντι 5,1 το 1998 και 6,3 το 1990. Η χώρα με τους λιγότερους
γάμους είναι η Σλοβενία (3,3 ανά 1.000 κατοίκους) και ακολουθούν η Βουλγαρία
(3,6), το Λουξεμβούργο (3,9) και η Ουγγαρία (4). Στον αντίποδα βρίσκονται η
Κύπρος (7,7 ανά 1.000 κατοίκους το 2008), η Λιθουανία (7,2) και η Ρουμανία
(6,9). Στην Ελλάδα έγιναν 4,8 γάμοι ανά 1.000 κατοίκους το 2008, έναντι 5,1 το
1998 και 5,8 το 1980. Σύμφωνα με τα στατιστικά της «ΙΝSΕΕ», το 2007, η Γαλλία
κλέβει τα σκήπτρα στη γονιμότητα από την Ιρλανδία που κατείχε τα τελευταία
χρόνια τα πρωτεία.
ΚΑΚΟΠΟΙΗΜΕΝΑ ΠΑΙΔΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑ ΔΙΑΖΥΓΙΩΝ. http://thesecretrealtruth.blogspot.com/2012/10/blog-post_1115.html#ixzz2ZZPirtYI
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)