ΠΑΙΔΙΑ ΧΩΡΙΣΜΕΝΩΝ ΓΟΝΙΩΝ: ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΕΣ ΔΙΚΑΣΤΙΚΕΣ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ

ΠΑΙΔΙΑ ΧΩΡΙΣΜΕΝΩΝ ΓΟΝΙΩΝ: ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΕΣ ΔΙΚΑΣΤΙΚΕΣ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ: ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΕΣ ΔΙΚΑΣΤΙΚΕΣ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΠΡΩΤΟΦΑΝΗΣ ΕΜΠΑΙΓΜΟΣ ΑΠΟ ΔΙΚΑΣΤΗ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΠΑΤΕΡΑ (ή ΔΙΑΤΑΚΤΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΙΚΗΣ ΑΠΟΦΑΣΗΣ ΑΣΧΕΤΟ ΜΕ Τ...

ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΜΠΑΜΠΑΔΩΝ - ΒΟΗΘΗΣΤΕ ΤΟ | Parakato.gr

ΕΥΡΩΠΑΙΚΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ: ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΜΠΑΜΠΑΔΩΝ - ΒΟΗΘΗΣΤΕ ΤΟ | Parakato.gr

Πατερικός: Τα παιδιά αθώα θύματα των διαζυγίων

Πατερικός: Τα παιδιά αθώα θύματα των διαζυγίων: Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου Τα παιδιά είναι τα αθώα θύματα των διαζυγίων. Πρόσφατη επιστημονική έρευνα στις ΗΠΑ επισημαίνει ...

Σύνδρομο Γονικής Αλλοτρίωσης-Αποξένωσης: wikipedia

Ιστορικό 

Στις αρχές του 1970, όταν τα διαζύγια σημείωσαν μεγάλη αύξηση στον δυτικό κόσμο, ο Γκάρτνερ (Gardner) ερεύνησε βαθιά το θέμα των επιπτώσεων στα παιδιά των οποίων οι γονείς είχαν πάρει διαζύγιο. Δεν ήταν εύκολο να εξηγηθούν φαινόμενα όπου το παιδί στρεφόταν εναντίον του γονέα, που δεν είχε την επιμέλεια, δίχως λόγο. Αυτό μπορούσε να συμβεί σε οποιαδήποτε ηλικία. Δεν ήταν απλή συκοφαντική δυσφήμιση του άλλου γονέα, δεν ήταν απλήπλύση εγκεφάλου του παιδιού, δεν ήταν απλό ψυχολογικό του πρόβλημα. Κάτι το διαφορετικό, το ανεξήγητο συνέβαινε.

Πρώτος μίλησε γ' αυτό ο Γκάρτνερ (PAS : Parental Alienation Syndrome) αλλά και οι Turkat, Nichols, κτλ. Στην Ελλάδα, Ο ΣΥ.Γ.Α.Π.Α.^[1] πραγματοποίησε ημερίδες, στις οποίες ομιλητές ήσαν οι Σπιτάλας Ν. και Χριστοδουλάκης Θ.

Πράγματι, ο Gardner και ο Turkat μετά από έρευνες νομικών και ψυχολογικών θεμάτων και περιπτώσεων παιδιών διαζευγμένων, απέδειξαν ότι αποτελεί σύνδρομο βαθιά ριζωμένο στη συνείδηση και τον ψυχικό κόσμο του παιδιού και δεν αποβάλλεται. Υπάρχει σε ήπια, σε μέτρια και σε βαρεία μορφή. Στην τελευταία κατηγορία, το παιδί δεν έχει ενοχές, δεν θέλει καμία σχέση με τον άλλο γονέα (ούτε και τηλεφωνική), τρομάζει με την παρουσία του και τον απεχθάνεται. Μάλιστα, μπορεί και να πάει σε δικαστήριο εναντίον του, συνήθως επειδή το έπεισε ο γονέας με τον οποίο συμβιώνει.

Ο Gardner διαχωρίζει το Σύνδρομο Γονικής Αποξένωσης από Την Γονική Αποξένωση ως γενικού όρου, όπου υπάρχουν αίτια όπως γονική παραμέληση, κακοποίηση (σωματική, συναισθηματική, σεξουαλική), εγκατάλειψη ή και αποξένωση από γονική συμπεριφορά. Ειδικότερα, το Σύνδρομο PAS είναι πολύ συγκεκριμένο και υποκατηγορία του προηγούμενου το οποίο προκύπτει από πλύση εγκεφάλου και την παιδική συμπεριφορά-φόβο. Ο Δρ Ντάγκλας επισημαίνει ότι η Γονική Αποξένωση επικεντρώνεται στη συμπεριφορά των γονέων ενώ το Σύνδρομο Γονικής Αποξένωσης εστιάζεται στην κατάσταση και συμπεριφορά του παιδιού από την αδικαιολόγητη εκστρατεία συκοφάντησης-δυσφήμισης του άλλου γονέα.

Οι παραπάνω επιστημονικές έρευνες έδωσαν τη δυνατότητα να αναπτυχθούν κινήματα πατέρων σε όλο το κόσμο για τα νομικά τους δικαιώματα που απορρέουν από την μη ισότιμη μεταχείρισή τους και την επίδοση της αποκλειστικής επιμέλειας σε ένα μόνο γονέα.

Το 2002 το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο αναγνώρισε το Σύνδρομο Γονικής Αποξένωσης σε μια Διεθνή Διάσκεψη. Η Μέρι Μπανότι, διαμεσολαβήτρια για τις απαγωγές παιδιών σε διεθνές επίπεδο, γράφει στην έκθεσή της, (Παράρτημα V) ότι:

    ...Αυτό το φαινόμενο αναγνωρίζεται ολοένα και περισσότερο ως πρόβλημα των παιδιών στα οποία δεν επιτρέπεται η πρόσβαση στον ένα ή στον άλλο γονέα. Ο γονέας που έχει την επιμέλεια φροντίζει να αποξενώσει τον γονέα που δεν έχει την επιμέλεια από τα παιδιά του και αυτή η πρακτική είναι δυστυχώς πολύ συνηθισμένη και έχει καταστροφικές συνέπειες για το παιδί. Είναι σημαντικό οι δικαστικές αρχές και οι κοινωνικοί λειτουργοί που αναλαμβάνουν παιδιά σε αυτή την κατάσταση να γνωρίζουν ότι υπάρχουν τέτοιες συμπεριφορές και δεν πρέπει να κάνουν διακρίσεις κατά τη λήψη αποφάσεων σχετικά με την πρόσβαση και τα δικαιώματα επίσκεψης.    

Σε πέντε πολιτείες των ΗΠΑ, αναγνωρίσθηκε η 25η Απριλίου κάθε έτους ως ημέρα γονικής αποξένωσης.

Πλείστα άρθρα σε περιοδικά και εφημερίδες την διετία 2005-2007 αναφέρονται στο σύνδρομο αυτό και στην Ελλάδα. Υπολογίζεται ότι ο αριθμός των αποξενωμένων παιδιών στην Ελλάδα ανέρχεται σε εκατοντάδες χιλιάδες και είναι ο υψηλότερος τόσο σε ποσοστά όσο και σε απόλυτους αριθμούς σε όλο τον κόσμο.

Σε αυτό το θέμα, ο καθηγητής Κουμάντος προτείνει αναστροφή της επιμέλειας λόγω κακής άσκησής της, διότι επιμένει ότι ο γονέας, στον οποίο έχει ανατεθεί η επιμέλεια παιδιού, πρέπει να καλλιεργεί στο παιδί αγαθά συναισθήματα για τον άλλο γονέα.

Το σύνδρομο αυτό έχουν και τα παιδιά διαζευγμένων, όπου η μητέρα ψευδώς κατήγγειλε τον πατέρα για σεξουαλική παρενόχληση-κακοποίηση.

Στη Γαλλία, κατά την κυρία Badinter,^[2] 17% των Γαλλίδων κατηγορούν τον σύζυγο ψευδώς για σεξουαλική κακοποίηση του παιδιού που διεκδικούν μαζί την επιμέλεια. Το ποσοστό αυτό στον Καναδά είναι της τάξεως του 25%, ενώ στην Ελλάδα ανέρχεται στο 50%. Αυτές οι ψευδείς κατηγορίες δημιουργούν την βαριάς μορφής PAS.^[3] Η ψυχίατρος Benedicte Goudard, πρόσφατα, δημοσίευσε διδακτορική διατριβή, στην Ψυχιατρική Σχολή της Λυών, με θέμα: 'Syndrom d'alienation parental'[1]

Συμπτώματα 

Άγχος, νευρικότητα, κατάθλιψη, αδιαφορία προς τον γονέα που δεν έχει την επιμέλεια, εχθρότητα, απέχθεια, δεν θέλει τηλεφωνική ή άλλη επαφή, φοβάται να εκδηλώσει τα συναισθήματά του μπροστά στον γονέα από τον οποίο εξαρτάται με δικαστική απόφαση. Σίγουρα προηγήθηκε το Σύνδρομο της Στοκχόλμης και συκοφαντική δυσφήμιση.

Θεραπεία 

Απεμπλοκή από δικαστήρια, δικαστικές αποφάσεις επικοινωνίας.

1. Να παρακολουθείται το παιδί από παιδοψυχίατρο
2. Να υπάρχει επιθυμία ψυχολογικής-ψυχιατρικής βοήθειας από τους γονείς

Παραπομπές 

↑ Σύλλογος Για την Ανδρική και Πατρική Αξιοπρέπεια

1. ↑ Βλ. συνέντευξη στην εφημερίδα Le Monde, Νοεμβρ. 2008
2. ↑ Μηνιαία έκδοση "Γονείς & παιδί"

Βιβλιογραφία 

(Τα ελληνικά κείμενα του Gardner μεταφράστηκαν από τους: Χριστοδουλάκη Θεοδόση, ψυχίατρο, Σιγανό Δημήτρη, ιατρό, και Γκολφινόπουλο Χαράλαμπο, καλλιτέχνη).

• Jeffrey P. Wittmann: Custody Chaos, Personal Peace
• Richard A. Warshak: Divorse Poison
• Carleen Brennan, Michael Brennan: Custody for Fathers
• Eekelar J and Sandford K, 1978, Family Violence, an international and interdisciplinary study, Canada.
• Council of Europe, 1980, Legal Affairs, Criminological aspects of the ill treatment of children in the family, Strasbourg.
• Martin Herbert, Χωρισμός και διαζύγιο-αντιμετώπιση προβλημάτων παιδιού και εφήβου, εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα.
• Λάνσκι Βίκυ, Αντιμετωπίζοντας το παιδί μετά το διαζύγιο (σελ 125-127 παρεμπόδιση της επικοινωνίας από τη μητέρα, ψευδείς κατηγορίες για παρενόχληση).
• Αγάθωνος- Γεωργοπούλου Ε., εκδόσεις Γρηγόρη, Ινστιτούτο υγείας του παιδιού, σελίδες 254 (έκπτωση από τη γονική μέριμνα* αρ. 1537 ΑΚ), 262 (συναισθηματική κακοποίηση), 250-256 (κακή άσκηση γονικής μέριμνας (αρθ. 1532). Μελέτες
• Elkman, O’Sullivan, 1991, Ποιος μπορεί να πιάσει ένα ψεύτη. Αμερικανός Ψυχολ., Νο 46, σελ 913-920.
• Gardner, 1987, Το γονικό σύνδρομο αποξένωσης και η διαφοροποίηση μεταξύ της κατασκευασμένης και γνήσιας κατάχρησης φύλων παιδιών.
• Gardner, 1989, Οικογενειακή αξιολόγηση στις μεσολαβήσεις επιτήρησης παιδιών, διαιτησία και προσφυγή στο δικαστήριο
• Hodges 1991, Επεμβάσεις για τα παιδιά του διαζυγίου, Νέα Υόρκη
• Shepard, 1992, Παιδί- επίσκεψη και εσωτερική κατάχρηση. Ευημερία παιδιών, Νο 71, σελ 357-367.

Turkat, 1993, Το διαζύγιο αφορούσε το κακόβουλο σύνδρομο μητέρων. Περιοδικό της οικογενειακής βίας.

• The American Psychiatric Association (1994), Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders, Fourth Edition (DSM* IV). ΅
• Washington, D.C.: American Psychiatric Association.

(1985), Recent trends in divorce and custody litigation.

• Academy Forum (a publication of the American Academy of Psychoanalysis), 29(2):3-7. (1986), Child Custody Litigation: A Guide for Parents and Mental Health Professionals.
• Cresskill, New Jersey: Creative Therapeutics, Inc. (1987a), The Parental Alienation Syndrome and the Differentiation Between False and Genuine Child Sex Abuse.
• Cresskill, New Jersey: Creative Therapeutics, Inc.

(1987b), Child Custody. In Basic Handbook of Child Psychiatry, ed. J.D.

• Noshpitz, Vol. V, pp. 637–646. New York: Basic Books, Inc.

(1989), Family Evaluation in Child Custody Mediation, Arbitration, and Litigation.

• Cresskill, New Jersey: Creative Therapeutics, Inc.

(1992), The Parental Alienation Syndrome: A Guide for Mental Health and Legal Professionals.

• Cresskill, New Jersey: Creative Therapeutics, Inc.(1998), The Parental Alienation Syndrome, Second Ed.
• Arditti, 1992, Παράγοντες σχετικά με την επιτήρηση, την επικοινωνία και την υποστήριξη παιδιών για τους διαζευγμένους πατέρες.
• Turkat D, 1995, Διαζύγιο σχετικό με το σύνδρομο της κακόβουλης μητέρας, Περιοδικό της Οικογενειακής Βίας, Τόμος 10, αριθμός 13, ΙΙ, σελ 253* 264.
• Turkat D, 1994, Παρεμπόδιση Επικοινωνίας των παιδιών μέσα στο διαζύγιο, Ιδρυμα της Φλώριδας, Ψυχολογίας και Πανεπιστήμιο του Κολεγίου της Φλώριδας.
• Η Αμερικανική ψυχιατρική ένωση (1994), Διαγνωστικό και στατιστικό εγχειρίδιο των διανοητικών διαταραχών, τέταρτη έκδοση (δσμ- IV) . Ουάσιγκτον, DC: Αμερικανική ψυχιατρική ένωση.
• Gardner (1986), Προσφυγή στο δικαστήριο επιμέλειας παιδιών: Ένας οδηγός για τους γονείς και τους ψυχοθεραπευτές.
• Gardner (1987a), το γονικό σύνδρομο αλλοτρίωσης και η διαφοροποίηση μεταξύ της ψεύτικης και αληθινής κακοποίησης παιδιών.
• Gardner (1998), το γονικό σύνδρομο αλλοτρίωσης, δεύτερη έκδοση.
• Το Συμβούλιο Δικαιωμάτων Παιδιών, 1994, Ετήσιο Φυλλάδιο Συμβάσεων, Ουάσιγκτον.
• Abarbanel A: shared parenting after separation and divorce: a study of joint custody. Am. J Orthopsychiatry 49:320- 329,1979
• Emery R : The truth about children and divorce. Penguin group,2004
• Friedman HJ,the father's parenting experience in divorce. Am.J Psychiatry 137:1177- 1182,1980
• Gunsberg L, Hymovitz P : divorce and custody, The analytic press, Inc. 2005.
• Stewart Rein: betrayal of the child, Lotus press 2003.
• Benedicte Goudard, Διδακτορική διατριβή στην ψυχιατρική σχολή της Grenoble, 2008 Le Syndrome d’Aliénation Parentale. Thèse de Bénédicte Goudard
• Σπιτάλας Νίκος, 2012, Το Κοινωνικό Κίνημα των Διαζευγμένων, εκδ. iwrite, Θεσσαλονίκη, σελ. 46-58, 203-230, 319-384
• Σπιτάλας Νίκος, 2012, Ιστορίες Διαζυγίων, αυτοέκδοση, σελ. 242-284
• Εκθεση Επιτρόπου Κύπρου, Ιούλιος 2012

http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CF%8D%CE%BD%CE%B4%CF%81%CE%BF%CE%BC%CE%BF_%CE%B3%CE%BF%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AE%CF%82_%CE%B1%CF%80%CE%BF%CE%BE%CE%AD%CE%BD%CF%89%CF%83%CE%B7%CF%82

ΓΟΝΕΙΣ & ΠΑΙΔΙ: Δικαίωση των μελετών του ΣΥΓΑΠΑ: Ο μακελάρης του Ό...

ΓΟΝΕΙΣ & ΠΑΙΔΙ: Δικαίωση των μελετών του ΣΥΓΑΠΑ: Ο μακελάρης του Ό...: «Μια Νορβηγική Τραγωδία»: Απλώς επιβεβαιωνόμαστε για το κακό που κάνουν οι μαμάδες που έχουν μοναδική επιμέλεια και αποξενώνουν το μπαμπ...

ΣΥΓΑΠΑ ΒΟΛΟΥ: ZAND - Η ΚΡΑΥΓΗ ΤΟΥ ΑΠΕΛΠΙΣΜΕΝΟΥ ΠΑΤΕΡΑ

ΣΥΓΑΠΑ ΒΟΛΟΥ: ZAND - Η ΚΡΑΥΓΗ ΤΟΥ ΑΠΕΛΠΙΣΜΕΝΟΥ ΠΑΤΕΡΑ: Η ιστορία και το τραγικό τέλος ενός απελπισμένου πατέρα που υπεραγαπά το παιδί του και προσπαθεί να το προστατέψει από την κακοποίηση.... ...

Πότε είναι καλύτερο για τα παιδιά να χωρίσεις;-Αλεξάνδρα Καππάτου

Ο γάμος σου δεν προχωράει. Έχεις σκεφτεί πολλές φορές να χωρίσεις αλλά φοβάσαι μην δημιουργήσεις προβλήματα στα παιδιά σου. Τελικά, σε ποια ηλικία ένα διαζύγιο θα δημιουργήσει μικρότερο πρόβλημα στο παιδί;

Η ψυχολόγος Αλεξάνδρα Καππάτου σε βοηθάει να βρεις μια λύση και σου δίνει συμβουλές…
 http://psixologikosfaros.blogspot.gr/2012/10/blog-post_464.html

Είναι αναμφίβολα παραδεκτό ότι το διαζύγιο αποτελεί μια τραυματική εμπειρία για όλη την οικογένεια κυρίως όμως για τα παιδιά. Έτσι πολλοί γονείς ενώ σκέφτονται καιρό το ενδεχόμενο χωρισμού τους ωστόσο πάντα υπάρχει μέσα τους μια μεγάλη αναστολή που λειτουργεί σαν τροχοπέδη αυτή είναι τα παιδιά τους.
Κάποιοι μάλιστα ενώ αποφασίζουν να χωρίσουν, διατίθενται να αναβάλουν το διαζύγιό τους μέχρις ότου το παιδί ή τα παιδιά τους φτάσουν σε λιγότερο ευαίσθητη ηλικία. Ρωτούν λοιπόν πολύ συχνά “πότε είναι καλύτερο για τα παιδιά να χωρίσω”. Μου είναι ιδιαίτερα δύσκολο να σας προσδιορίσω ότι κάποια ηλικία είναι κατάλληλη για το διαζύγιο. Μη ξεχνάτε ότι μιλάμε για τα παιδιά μας και για το ψυχισμό τους.
Τα παιδιά σε όποια ηλικία και να βρίσκονται δυσκολεύονται να αποδεχθούν ότι θα ζουν με τον ένα γονιό τους και θα βλέπουν κάποιες φορές τον άλλο. Εφόσον όμως είμαι υποχρεωμένη να απαντήσω θα σας αναφέρω ότι διεθνείς μελέτες προσδιορίζουν ότι συγκεκριμένα δύο ηλικιακές ομάδες παιδιών φαίνεται να είναι πιο ευάλωτες από τις άλλες. Αυτές είναι τα παιδιά:
- της προσχολικής ηλικίας (βρέφη και παιδιά έως 6 ετών)
- της προεφηβείας ή αυτά που διανύουν το πρώτο στάδιο της εφηβείας (περίπου 10 έως 14 ετών).

Καλό είναι να λάβετε πάντως υπόψη σας παράλληλα και άλλες παραμέτρους πέραν της ηλικιακής ομάδας στην οποία ανήκει το παιδί, όπως:
1. Πότε θα είναι η κατάλληλη στιγμή και για εσάς, πότε δηλαδή θα είστε εσείς έτοιμος ή έτοιμη για το χωρισμό.
2. Πόσο υποβαθμίζεται στο μεταξύ η ποιότητα της ζωής (της δικής σας και των παιδιών) αν υπάρχουν συνεχείς φασαρίες- τσακωμοί ή και ξυλοδαρμοί.
3. Την παραμέληση στην οποία συχνά υποβάλλονται τα παιδιά όταν είστε “πάνω στα χωρίσματα” αλλά δεν προχωράτε στο διαζύγιο.
Καθώς δηλαδή η οικογενειακή ζωή γίνεται αφόρητη, εσείς και ο άλλος γονιός αφήνετε άθελά σας ακάλυπτες ιδιαίτερα σημαντικές ανάγκες των παιδιών.
4. Το κόστος που έχουν για το παιδί γενικά όσα προηγούνται του διαζυγίου και τα οποία το πληγώνουν εξαιρετικά βαθιά.
Μερικές φορές το διαζύγιο μάλιστα τραυματίζει το παιδί λιγότερο από τη βιαιότητα ή την απόλυτη παγωνιά μέσα στην “πλήρη” οικογένειά του. Όταν λοιπόν ο γάμος είναι πολύ κακός, το διαζύγιο μπορεί να λυτρώνει το παιδί από όσα εξαιρετικά δυσάρεστα ήδη βιώνει.
5. Τις οικονομικές συγκυρίες, δεδομένου ότι το διαζύγιο έχει υπολογίσιμες οικονομικές συνέπειες τόσο για εκείνον που αναχωρεί όσο και για εκείνον που μένει με το παιδί.

Προσοχή!
Ένας γενικός κανόνας για εσάς και τα παιδιά σας είναι επίσης ο χωρισμός να μην συμπέσει χρονικά με ένα άλλο σοβαρό στρες στη ζωή σας ή στη ζωή τους –γενικά με κάποια άλλη μεγάλη αλλαγή.

ΠΗΓΗ:www.tlife.gr